Αυχεναλγία

Γράφει ο Πασχάλης Π. Καλούδης
Φυσίατρος – Γενικός Αρχίατρος ε.α.

Αυχεναλγία είναι ο εντοπισμένος πόνος στην περιοχή του αυχένα.
Σε ποσοστό 10 – 25 % των ανθρώπων παρατηρείται εντοπισμένος πόνος στον αυχένα, με ή χωρίς άλλα συμπτώματα ή αντανακλάσεις.
Η συχνότητα των επεισοδίων του πόνου αυξάνει μετά την ηλικία των 40 ετών.
Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται στην οπίσθια περιοχή του αυχένα ή να συμπεριλαμβάνει την κεφαλή, τον ώμο, το βραχίονα, το αντιβράχιο και την άκρα χείρα ετερόπλευρα ή αμφοτερόπλευρα.
Πολύ συχνά παρατηρείται περιορισμός των κινήσεων του αυχένα ή και των ωμικών ζωνών.
Μερικές φορές ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει και αιμωδίες ( μούδιασμα )σε κάποιο άνω άκρο ( σπανίως και στα δύο ).
Η καθιστική ζωή, η πολύωρη παραμονή μπροστά στον υπολογιστή,το Σύνδρομο Μυοπεριτονιακού Άλγους ( η λεγόμενη «ψύξη» )και άλλες καταστάσεις προκαλούν ειδικό ή μη ειδικό πόνο του αυχένα.

Ορισμένες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, όπως η σκολίωση, χαρακτηρίζονται από κακή θέση της σπονδυλικής στήλης συνολικά και συνδέονται με αυξημένη επίπτωση. Κάποιες επαγγελματικές δραστηριότητες, οι οποίες προκαλούν αυξημένους κραδασμούς ή δονήσεις ( πιλότοι, χειριστές κομπρεσέρ), η έλλειψη γυμναστικής, η γυμναστική όταν δεν γίνεται σωστά ( χρήση βαρών χωρίς προθέρμανση, ακατάλληλα υποδήματα κ.τ.λ. ), η παχυσαρκία, το άγχος και άλλες καταστάσεις έχουν συνδεθεί με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης άλγους στον αυχένα, αλλά και στη σπονδυλική στήλη γενικότερα.

Τα αίτια της αυχεναλγίας :
1. Άγχος και έλλειψη φυσικής άσκησης
2. Κάκωση αυχένα ή μυϊκή διάταση
3. Συστηματικές παθήσεις οστών, αρθρίτιδες, ινομυαλγία
4. Κήλη δίσκου
5. Παθήσεις του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος
6. Παθήσεις οργάνων του θώρακος
7. Σύνδρομα θωρακικής εξόδου
8. Οστεομυελίτιδα, μηνιγγίτιδα, φλεγμονές
9. Συστηματικά νοσήματα ( υπέρταση, αρτηριίτιδα )
10. «Αυχενικό σύνδρομο»
11. Νεοπλάσματα ( όγκοι )
12. Άτυπες περιπτώσεις

Η μεγαλύτερη σημασία στη θεραπεία της αυχεναλγίας είναι
η ορθή διαγνωστική στρατηγική, δηλαδή ο εντοπισμός και η εξακρίβωση του υποκείμενου νοσήματος ή του παράγοντα που την προκαλεί.
Το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα ευρήματα της ιατρικής κλινικής εξέτασης και οι παρακλινικές εξετάσεις ( εξέταση αίματος, ακτινογραφίες, υπερηχογραφήματα, τομογραφίες, ηλεκτρομυογράφημα κ.τ.ό. ) εξασφαλίζουν τη σωστή διάγνωση και προσδιορίζουν την εξατομικευμένη θεραπευτική.
Ο συνδυασμός της συμβατικής ή κλασικής δυτικής ιατρικής με
τη σύγχρονη διαγνωστική τεχνολογία,
τις πρωτοποριακές θεραπευτικές μεθόδους,
την oμοιοπαθητική, τις ενεργειακές θεραπείες, αλλά και την παραδοσιακή βοτανοθεραπεία,
τη φυσιορυθμιστική και την ορθομοριακή – ορθοκυτταρική θεραπευτική,
την εξατομικευμένη θεραπευτική γυμναστική,
αλλά και τη σωστή εφαρμογή των φυσικοθεραπειών
εξασφαλίζει το μέγιστο δυνατό διαγνωστικό και θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Ι Α Τ Ρ Ε Ι Ο « Αγαθόν Υγιαίνειν »
Φυσική Ιατρική και Αποκατάσταση
Αττική – Θεσσαλονίκη