Search
Home

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου έρχονται στο μυαλό οι εικόνες ενός μικρού κοριτσιού που περιστοιχιζόταν από πολύτιμους φίλους, που με ανιδιοτέλεια και αστείρευτη όρεξη μου προσέφεραν πάντα αγάπη!
Ο Αλήτης το καναρίνι, ο Μιχαήλ ο σκύλος, Ο Μπουρμπουλήθρας το χρυσόψαρο , η Χιόνα η κατσίκα του παππού! Οι φίλοι μου, τα ζώα, στάθηκαν η αιτία να σπουδάσω και να ακολουθήσω ως επάγγελμα την κτηνιατρική επιστήμη, για να συμβάλλω στην διασφάλιση της υγείας τους και της διαβίωσης τους.
Με βάση αυτή μου την ιδιότητα και την ευαισθησία λοιπόν, με αφορμή την 4η Οκτωβρίου που έχει θεσπιστεί ως παγκόσμια ημέρα των ζώων, θα ήθελα να κεντρίσω την προσοχή σας πάνω στο ζήτημα των ζώων και τη στάση του ανθρώπου προς αυτά.
Τα ζώα συνυπάρχουν με τον άνθρωπο από τη δημιουργία του κόσμου. Αποτελούν συνοδοιπόροι του και αρωγοί του, αναπόσπαστο κομμάτι της αλυσίδας της ζωής! Σε κάθε περίπτωση, συμβάλλουν στη διατήρηση του περιβάλλοντος, στην διαβίωση και την ευημερία του, στην διατήρηση της ίδιας του της ζωής καθώς και στην ψυχική και πνευματική του υγεία.
Όμως δυστυχώς οι άνθρωποι δυσκολεύονται να δουν τα ζώα ως συγκατοίκους τους και να τους αναγνωρίσουν το ισότιμο με εκείνους δικαίωμα στη ζωή. Τα ζώα γίνονται συνεχώς θύματα εκμετάλλευσης, κακοποίησης, εγκατάλειψης και αφανισμού από τον ίδιο τον άνθρωπο. Πρόκειται για ένα είδος ιδιόμορφου ρατσισμού, που αποτελεί και την αιτία των δεινών των ζώων από εμάς τους ανθρώπους.
Είναι όμως επιστημονικά ξεκάθαρο, πως όταν ένα πλάσμα υποφέρει, νοιώθει όπως οποιοδήποτε άλλο, ανεξάρτητα αν είναι μικρό ή μεγάλο, χερσαίο ή θαλάσσιο, άγριο ή οικόσιτο. Ο πόνος, η αγωνία , ο φόβος, η χαρά, η πείνα , η δίψα είναι συναισθήματα που βιώνονται με παρόμοιο τρόπο και από τους ανθρώπους και από τα ζώα. Σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να αυταπατάται ο άνθρωπος πως είναι ανώτερος των ζώων.

Οι αστικές πόλεις με τα εκατοντάδες αδέσποτα, που είτε λιμοκτονούν και σιγοσβήνουν λίγο λίγο χτυπημένα από ασθένειες λόγω της παραμέλησης τους από τους ίδιους τους πολίτες που τυχόν τα εγκατέλειψαν, είτε θανατώνονται βάναυσα από τις φόλες που τους ρίχνουν ασυνείδητοι και αγνώμονες της ζωής , αποτελούν εικόνες του ανθρώπινου πολιτισμού για τις οποίες έχουμε ευθύνη όλοι.
Μεταφορές παραγωγικών ζώων αντίθετες στις θεσπισμένες συνθήκες ευζωίας, παράνομες θανατώσεις και διακίνηση, βιοτεχνίες κόκκινης γούνας, «θεάματα διασκέδασης» με άγρια και προς εξαφάνιση ζώα, καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος και αναγκαστική διαβίωση τους σε συνθήκες αιχμαλωσίας, ανεξέλεγκτο κυνήγι. Όλα αυτά αποτελούν χιλιάδες παραδείγματα που μαρτυρούν την αθλιότητα του ανθρώπου με τον μη σεβασμό του σε κάθε μορφή ζωής.
Άραγε ποιος ο ρόλος της πολιτείας ; Σαφώς έχουν γίνει βήματα με τη θέσπιση των τελευταίων νόμων για την προστασία και την ευζωία τους, όμως είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος για την διασφάλιση της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των ζώων στην πράξη.
Η σημερινή ημέρα πρέπει να είναι ημέρα προβληματισμού και αυτοκριτικής, ημέρα σκέψεων και αποφάσεων για την προστασία, την ευημερία και τα δικαιώματα των ζώων. Είναι απαραίτητη η αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων, έτσι ώστε να σταματήσει η με κάθε τρόπο εκμετάλλευσή τους από τον άνθρωπο ,να σταματήσει η κάθε είδους κακοποίηση τους. Ας μην ξεχνάμε , αν διαταράξεις έναν κρίκο, διαταράσσεται όλη η αλυσίδα…
Σε αυτό το γκρίζο τοπίο που σκιαγράφησα υπάρχει και η φωτεινή πλευρά όλων εκείνων των ανθρώπων που είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά μέσα από συλλόγους, φιλοζωικές οργανώσεις, συναδέλφους κτηνιάτρους, κάνουν το ενδιαφέρον και την αγάπη τους για τα ζώα καθημερινή πράξη.
Με την ελπίδα να διευρυνθούν τέτοιες κινήσεις και να γίνουν συντονισμένες τόσο από την πολιτεία όσο και από τους ίδιους τους πολίτες , για ουσιαστική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ζώων και εξάλειψη της κακοποίησης και εκμετάλλευσής τους.
Ας αποδείξουμε λοιπόν 365 ημέρες τον χρόνο, πως είμαστε άνθρωποι, πως σεβόμαστε κάθε μορφή ζωής, πως σεβόμαστε τους εαυτούς μας.
Στους πιστούς μου φίλους Ραφαήλ , Ρόζα, Φλύντ, Μίκα ,Τζόζεφ, Ρόμπερτ, Μάικ, και σε όλα τα ζώα, που ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Γράφει η

Βιολέττα Ηλιοπούλου

Kτηνίατρος ΑΠΘ