Αιμορροιδοπάθεια : Οδηγός Διάγνωσης και Θεραπείας

Οι πτυχές της σύγχρονης ζωής που μπορεί να προάγουν τις αιμορροΐδες περιλαμβάνουν την αυξημένη κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων, τον καθιστικό τρόπο ζωής και τη χρήση κινητών τηλεφώνων κατά την αφόδευση, κάτι που μεταφράζεται σε πολύ περισσότερο χρόνο στην τουαλέτα.

Οι αιμορροΐδες αντιπροσώπευαν περισσότερες από 3,5 εκατομμύρια επισκέψεις ασθενών στις ΗΠΑ το 2010 και ήταν η τρίτη κύρια αιτία εισαγωγών στα νοσοκομεία που σχετίζονται με γαστρεντερικές παθήσεις.

Εδώ, εξετάζουμε τη διαδικασία για τη διάγνωση των αιμορροΐδων, καθώς και για την επιλογή της κατάλληλης ιατρικής ή χειρουργικής θεραπείας με βάση τα πιο πρόσφατα κλινικά στοιχεία.

Διάγνωση και ταξινόμηση αιμορροΐδων

Οι αιμορροΐδες είναι η πρόπτωση ενός φυσιολογικού αρτηριοφλεβικού  ‘μαξιλαριού’, των μυϊκών ινών και του περιβάλλοντος συνδετικού ιστού πέρα από την οδοντωτή γραμμή στον πρωκτικό σωλήνα. Συνήθως παρουσιάζονται με ανώδυνη αιμορραγία από το ορθό.

Η διάγνωση των αιμορροΐδων βασίζεται στο ιστορικό και τη φυσική εξέταση και όχι σε εργαστηριακές εξετάσεις ή απεικονιστικές μελέτες. Το πιο τυπικό σύμπτωμα είναι η ανώδυνη αιμορραγία από το ορθό που σχετίζεται με τις κινήσεις του εντέρου, που συνήθως εμφανίζεται ως έντονο κόκκινο αίμα στο χαρτί τουαλέτας ή στην επικάλυψη των κοπράνων. Σοβαρός κνησμός και πρωκτική δυσφορία είναι επίσης κοινά, ειδικά με χρόνιες αιμορροΐδες.

Αναλυτικό ιστορικό ασθενούς

Ένα λεπτομερές ιστορικό ασθενούς είναι σημαντικό. Θα πρέπει να περιλαμβάνει την έκταση, τη σοβαρότητα και τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη συχνότητα των κινήσεων του εντέρου, τα σχετικά συμπτώματα (π.χ. δυσκοιλιότητα, ακράτεια κοπράνων), τις καθημερινές διατροφικές συνήθειες και λεπτομέρειες σε ότι αφορά τις κενώσεις.

Όσον αφορά τις συνήθειες του εντέρου, ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν χρόνια δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Επομένως, αυτό που ένας ασθενής θεωρεί φυσιολογική συνήθεια του εντέρου μπορεί να μην είναι φυσιολογικό και θα πρέπει να διερευνηθεί. Επίσης, είναι σημαντικό να αποκλειστούν οι εξωτερικές θρομβωμένες αιμορροΐδες, η ραγάδα του πρωκτού, το απόστημα του πρωκτού και η νόσος του Crohn.

Κλινική εξέταση

Η εξέταση του ορθού είναι το δεύτερο βήμα. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, αναζητάμε δερματικές πτυχές, ελέγχουμε τον τόνο του σφιγκτήρα, τη περιπρωκτική υγιεινή και σύγχρονες πρωκτικές βλάβες εάν υπάρχουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο χειρισμός Valsalva μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά την ορθική εξέταση.

Τα ανησυχητικά σημεία για καρκίνο του παχέος εντέρου στην ορθική εξέταση περιλαμβάνουν μια μάζα με ή χωρίς παρουσία αιμορροϊδικών όζων και μια πηγή αιμορραγίας πάνω από το επίπεδο των εσωτερικών αιμορροΐδων.

Ασθενείς με υποτροπιάζοντα αποστήματα, συρίγγια ή δερματικές πτυχές θα πρέπει να διερευνώνται για νόσο του Crohn.

Ενδοσκόπηση

Δεδομένου ότι η αιμορραγία από το ορθό μπορεί να είναι σημάδι πολλών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του παχέος εντέρου, είναι σημαντικό να επανεξεταστούν τυχόν προηγούμενα ενδοσκοπικά αποτελέσματα. Οι ασθενείς υψηλού κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου πρέπει να υποβάλλονται σε πρωκτοσκόπηση, σιγμοειδοσκόπηση ή κολονοσκόπηση. Στο ιατρείο μας, συνιστούμε την ενδοσκοπική αξιολόγηση σε ασθενείς ηλικίας άνω των 40 ετών με αιμορραγία από το ορθό, ειδικά εάν έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου.

Εξωτερικές ή εσωτερικές αιμορροΐδες (βαθμοί I–IV)

Οι αιμορροΐδες μπορούν να κατηγοριοποιηθούν είτε σε εξωτερικές είτε σε εσωτερικές.

Οι εξωτερικές αιμορροΐδες διακρίνονται από την εξωτερική τους επένδυση  με περιπρωκτικό δέρμα και από τη θέση τους κάτω από την οδοντωτή γραμμή. Είναι επώδυνες εάν ο αιμορροϊδικός όζος αποφραχθεί από θρόμβο.

Οι εσωτερικές αιμορροΐδες βρίσκονται πάνω από την οδοντωτή γραμμή και καλύπτονται με βλεννογόνο. Βαθμολογούνται περαιτέρω σε μια κλίμακα 4 βαθμών:

• Βαθμού Ι—Ορατές αιμορροΐδες που δεν προπίπτουν.
• Βαθμού ΙΙ—Αιμορροΐδες που προπίπτουν κατά τη διάρκεια του χειρισμού Valsalva αλλά μειώνονται αυθόρμητα.
• Βαθμού III—Αιμορροΐδες που προπίπτουν κατά τη διάρκεια του χειρισμού Valsalva και χρειάζεται να επανέλθουν με το δάκτυλο.
• Βαθμός IV –  Αιμορροΐδες που προπίπτουν συνεχώς και μη αναστρέψιμα.

Θεραπείες

Κατά την επιλογή της θεραπείας για τις αιμορροΐδες, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο βαθμός και η σοβαρότητα της νόσου, ο αντίκτυπός της στην ποιότητα ζωής, ο βαθμός του πόνου που προκαλεί, η πιθανότητα του ασθενούς να ακολουθήσει τη θεραπεία και τις προσωπικές προτιμήσεις του ασθενούς.

Ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα, η θεραπεία ξεκινά σχεδόν πάντα με μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες και άλλες τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής που περιλαμβάνουν συμπεριφορές κινητικότητας του εντέρου. Αυτό απαιτεί από εμάς να αφιερώνουμε σημαντικό και ουσιαστικό χρόνο στην εκπαίδευση των ασθενών, ανεξάρτητα από τον τύπο ή τη σοβαρότητα της νόσου.

Οι θεραπείες μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρεις κατηγορίες: συντηρητικές, αυτές που γίνονται στο ιατρείο και χειρουργικές. Κάθε φορά πρέπει να συζητάμε διεξοδικά τις επιλογές με τον ασθενή, δίνοντας έμφαση στα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του της κάθε μεθόδου.

Συντηρητική αντιμετώπιση

Τα συντηρητικά μέτρα στοχεύουν στη μαλακή σύσταση των κοπράνων, στην ανακούφιση από τον πόνο και στη διόρθωση κακών συνηθειών στη τουαλέτα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πρωταρχικός επιταχυντικός παράγοντας είναι ο τρόπος ζωής και εάν οι ασθενείς δεν τον αλλάξουν, είναι πιο πιθανό να έχουν υποτροπιάζοντα συμπτώματα μακροπρόθεσμα.

Οχι τηλέφωνο στο μπάνιο

Οι άνθρωποι παίρνουν τα τηλέφωνά τους στο μπάνιο και αυτή η συνήθεια ενοχοποιείται για την αύξηση του χρόνου στην τουαλέτα και την αύξηση της πίεσης στην περιοχή του πρωκτού και την καταπόνηση κατά την αφόδευση. Ορισμένες έρευνες δείχνουν μια άμεση συσχέτιση μεταξύ του χρόνου που αφιερώνεται στην τουαλέτα και της αιμορροϊδικής νόσου, αν και η ακριβής σχέση αιτίου-αποτελέσματος με τη χρήση κινητού τηλεφώνου δεν έχει προσδιοριστεί. Σε γενικές γραμμές, το να ξοδεύετε υπερβολικό χρόνο στο μπάνιο, συμπεριλαμβανομένου του διαβάσματος, θα πρέπει να αποθαρρύνεται.

3 Συνήθειες κατά την αφόδευση που δρουν ευεργετικά:

• Τρία λεπτά κατά την αφόδευση.
• Μια φορά την ημέρα αφόδευση.
• Χωρίς καταπόνηση και χωρίς χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την αφόδευση.
• Αρκετές φυτικές ίνες.

Περισσότερες φυτικές ίνες

Οι ίνες αντλούν νερό στον αυλό του παχέος εντέρου, αυξάνοντας την περιεκτικότητα σε νερό των κοπράνων. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη φυτικών ινών είναι περίπου 28 g για τις γυναίκες και 38 g για τους άνδρες. Αυτό το υψηλό επίπεδο πρόσληψης είναι δύσκολο να επιτευχθεί χωρίς συμπληρώματα για κάποιον που καταναλώνει μια κλασική ευρωπαϊκή δίαιτα με πολύ γρήγορο και συχνά επεξεργασμένο φαγητό.

Τα συμπληρώματα φυτικών ινών συνιστώνται ανεπιφύλακτα και είναι μέρος στις κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Εταιρείας Χειρουργών Παχέος Εντέρου και Πρωκτού (ASCRS). Σε μια μετα-ανάλυση, με τα συμπληρώματα φυτικών ινών ο σχετικός κίνδυνος επίμονων ή μη βελτιωμένων συμπτωμάτων ήταν 0,53 και ο σχετικός κίνδυνος αιμορραγίας ήταν 0,50.

Συνιστούμε τουλάχιστον 28 g ημερήσιας πρόσληψης φυτικών ινών για τις γυναίκες και 38 g για τους άνδρες.

Καθαρκτικά

Τα καθαρτικά χρησιμοποιούνται για την αλλαγή της σύστασης των κοπράνων όταν υπάρχει ένα οργανικό πρόβλημα του εντέρου παρά ένα διατροφικό ζήτημα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως συμπληρωματική θεραπεία για την ενίσχυση της επίδρασης της θεραπείας με φυτικές ίνες. Πάντα να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας πριν τα υιοθετήσετε στην θεραπεία σας.

Άλλα μέτρα

Η τοπική αναισθησία (π.χ. λιδοκαΐνη 5%) χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία του πόνου από βλάβες χαμηλού βαθμού, αλλά δεν έχουν δημοσιευθεί αξιόπιστα δεδομένα. Καθώς οι περισσότερες περιπτώσεις αιμορροΐδων τείνουν να εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου, δεν πρέπει να περιμένουμε μακροπρόθεσμη βελτίωση με τοπική αναισθησία. Παρόλα αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βοηθητική θεραπεία σε επιλεγμένες περιπτώσεις που η βραχυπρόθεσμη βελτίωση είναι ο κύριος στόχος και το προτείνουμε με βάση τη δική μας εμπειρία.

Υγιεινή. Συνιστάται ο καθαρισμός της περιπρωκτικής περιοχής με νερό.

Φάρμακα

Τα φλεβοτονικά φάρμακα περιέχουν μια ποικιλία συστατικών, συμπεριλαμβανομένων φυσικών φυτικών εκχυλισμάτων όπως φλαβονοειδή και συνθετικά προϊόντα. Παρόλο που ο ακριβής μηχανισμός δράσης δεν είναι γνωστός, τα φλεβοτονικά πιστεύεται ότι αυξάνουν τη φλεβική και λεμφική παροχέτευση, ομαλοποιούν τη διαπερατότητα των τριχοειδών και μειώνουν τη φλεγμονή στις αιμορροϊδες.

Σε μια μελέτη διαπιστώθηκε πως τα φλεβοτονικά βελτίωσαν τα εξής συμπτώματα:

• Αιμορραγία.
• Κνησμός.

Συνολικά συμπτώματα. Τα συνολικά συμπτώματα βελτιώθηκαν επίσης στην υποομάδα των εγκύων ασθενών.

Αν και τα φλεβοτονικά δίνουν καλύτερα αποτελέσματα από το εικονικό φάρμακο (placebo) στη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση των αιμορροΐδων, υπάρχει έλλειψη μακροπρόθεσμων δεδομένων. Έτσι, οι κατευθυντήριες οδηγίες αλλά και οι εμπειρία μας, δίνει στην τακτική χρήση αυτών των παραγόντων μόνο αδύναμη σύσταση.

Τα φλαβονοειδή, σε μια μετα-ανάλυση έναντι εικονικού φαρμάκου σε 1.514 ασθενείς, έδειξαν ευεργετική ανταπόκριση όσον αφορά την αιμορραγία, τον κνησμό και τις υποτροπές.

Θεραπείες που γίνονται στο ιατρείο

Θεραπείες που γίνονται στο ιατρείο, όπως απολίνωση με λάστιχο, υπέρυθρη φωτοπηξία και σκληροθεραπεία , χρησιμοποιούνται συνήθως για αιμορροΐδες βαθμού I, II και III που δεν έχουν ανταποκριθεί στη συντηρητική αντιμετώπιση. Ο πρωταρχικός στόχος αυτών των θεραπειών είναι η μείωση της ροής του αίματος στον αιμορροϊδικό όζο.

Παρόλο που οι θεραπείες αυτές είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές και οι σημαντικές επιπλοκές είναι ασυνήθιστες, τα ποσοστά υποτροπής μπορεί να είναι υψηλά, απαιτώντας από τους ασθενείς να υποβληθούν σε πρόσθετες θεραπείες. Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστούν σηπτικές επιπλοκές, επομένως οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά για πυρετό και προβλήματα ουροποιητικού. Ο πόνος είναι ένα κοινό σύμπτωμα μετά από τις θεραπείες αυτές και μπορεί επίσης να εμφανιστεί αιμορραγία.

Οι διεθνείς οδηγίες συνιστούν αυτές τις θεραπείες σε επίπεδο ιατρείου για ασθενείς με αιμορροΐδες βαθμού Ι και ΙΙ και για μερικούς με αιμορροΐδες βαθμού ΙΙΙ

Ελαστικοί δακτύλιοι

Η απολίνωση της κορυφής του αιμορροϊδικού όζου σταματά την αρτηριακή ροή και προκαλεί νέκρωση του αιμορροϊδικού ιστού. Η απολίνωση πραγματοποιείται πάνω από την οδοντωτή γραμμή, όπου οι αισθητήριες νευρικές ίνες διαφέρουν από αυτές που βρίσκονται κάτω από τη γραμμή. Επομένως, η επέμβαση προκαλεί λιγότερο πόνο από ό,τι θα περίμενε κανείς. Ένας ή περισσότεροι αιμορροϊδικοί όζοι μπορούν να απολινωθούν ταυτόχρονα, αν και έχουν αναφερθεί αυξημένος πόνος, αιμορραγία και αγγειοκινητικές αντιδράσεις με χρήση πολλαπλών ταινιών σε μία συνεδρία.

Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με βαρφαρίνη έχουν έως και εννέα φορές μεγαλύτερο κίνδυνο αιμορραγίας μετά τη διαδικασία και οι ασθενείς που λαμβάνουν ασπιρίνη έχουν κίνδυνο έως και τρεις φορές υψηλότερο. Επομένως, δεν είναι σαφές εάν οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτική θεραπεία πρέπει να υποβληθούν σε αυτή τη διαδικασία.

Μια ανασκόπηση  βάσης δεδομένων βρήκε αυτή την τεχνική αποτελεσματική για αιμορροΐδες βαθμού Ι έως ΙΙΙ, αν και ορισμένοι ασθενείς με αιμορροΐδες βαθμού ΙΙΙ μπορεί να ωφεληθούν περισσότερο από την χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία σχετίζεται με χαμηλότερο ποσοστό υποτροπής από την απολίνωση με δακτύλιο.

Συνολικά, η απολίνωση με λάστιχο είναι μια εξαιρετική επιλογή για τις αιμορροΐδες βαθμού ΙΙ, καθώς είναι εύκολη στην εκτέλεση, σχετίζεται με χαμηλή πιθανότητα πόνου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία υποτροπών.

Φωτοπηξία (Laser)

Σε αυτή τη διαδικασία, ένας ανιχνευτής υπέρυθρης ακτινοβολίας παράγει θερμότητα για να προκαλέσει πήξη, ίνωση και τελικά νέκρωση του προεξέχοντος ιστού. Μια τυχαιοποιημένη μελέτη που συνέκρινε την υπέρυθρη φωτοπηξία και την απολίνωση με ελαστική ταινία σε 94 ασθενείς διαπίστωσε ότι και οι δύο διαδικασίες ήταν καλά αποδεκτές και εξαιρετικά αποτελεσματικές. Ωστόσο, οι ασθενείς είχαν καλύτερες βαθμολογίες πόνου με φωτοπηξία τις πρώτες 24 ώρες μετά τη διαδικασία.

Σκληροθεραπεία

Η σκληροθεραπεία περιλαμβάνει την ένεση ενός σκληρυντικού παράγοντα στον υποβλεννογόνιο ιστό του αιμορροϊδικού όζου, ο οποίος προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση και τελικά σχηματίζει ινώδη ιστό που σταματά τη ροή του αίματος προς την αιμορροΐδα. Πολλοί σκληρυντικοί παράγοντες είναι διαθέσιμοι.

Επιπλοκές από την ένεση είναι το προστατικό απόστημα και σήψη, αν και αυτό είναι σπάνιο. Ωστόσο, ο υψηλός πυρετός και ο μετεγχειρητικός πόνος θα πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά.

Υπήρξαν λίγες τυχαιοποιημένες δοκιμές σκληροθεραπείας, αλλά τα ποσοστά επιτυχίας μέχρι στιγμής ήταν υψηλότερα για τις αιμορροΐδες βαθμού Ι από ό,τι για τους βαθμούς ΙΙ και ΙΙΙ. Είναι η προτιμώμενη μέθοδος για ασθενείς που έχουν αιμορραγικές ανωμαλίες που προκαλούνται από φάρμακα ή άλλες ασθένειες (πχ. κίρρωση).

Χειρουργική αντιμετώπιση

Αν και οι μη χειρουργικές θεραπείες έχουν βελτιωθεί σημαντικά, η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο αποτελεσματική και ιδιαίτερα συνιστώμενη θεραπεία για ασθενείς με υψηλού βαθμού εσωτερικές αιμορροΐδες (βαθμοί III και IV), εξωτερικές και μικτές αιμορροΐδες και υποτροπιάζουσες αιμορροΐδες.

Οι πιο δημοφιλείς χειρουργικές επιλογές είναι η ανοιχτή ή κλειστή αιμορροϊδεκτομή, η αιμορροϊδοπηξία και η καθοδηγούμενη με Doppler (υπέρηχο) απολίνωση της αιμορροϊδικής αρτηρίας. Κάθε ένα έχει διαφορετικά ποσοστά επιτυχίας και διαφορετικά προφίλ επιπλοκών, τα οποία πρέπει να συζητηθούν με τον ασθενή.

Συνολικά, η χειρουργική επέμβαση σχετίζεται με περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τις συντηρητικές θεραπείες. Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι η πιο κοινή επιπλοκή. Άλλη σοβαρή αλλά εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή είναι η στένωση πρωκτού και η ακράτεια λόγω υπερβολικής εκτομής ιστού και βλάβης στους μυς του σφιγκτήρα. Αυτά μπορούν να αποφευχθούν με τη σωστή τεχνική και τη διατήρηση πρωκτοδέρματος μεταξύ των εκτομών. Επίσης δεν αφαιρούμε όλους τους  αιμορροϊδικούς όζους ταυτόχρονα εάν ο ασθενής έχει εκτεταμένες βλάβες.

Οι ασθενείς με άφθονη αιμορραγία ή μια υποκείμενη αιμορραγική ανωμαλία αντιμετωπίζονται καλύτερα με χειρουργικές προσεγγίσεις που εκτελούνται σε χειρουργείο.

Εκτομή – αιμορροϊδεκτομή

Η εκτομή του αιμορροϊδικού όζου, της πιο συμβατικής χειρουργικής τεχνικής, προορίζεται γενικά για προχωρημένη νόσου. Το ποσοστό υποτροπής μετά από αιμορροϊδεκτομή είναι σημαντικά χαμηλότερο από ό,τι με οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση.

Η αιμορροϊδεκτομή μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με ανοιχτή προσέγγιση, στην οποία τα άκρα του ελλείματος του βλεννογόνου δεν προσεγγίζονται εκ νέου, είτε με κλειστή προσέγγιση, στην οποία το έλλειμα του βλεννογόνου καλύπτεται. Η κλειστή τεχνική έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, καλύτερη επούλωση τραυμάτων και λιγότερη αιμορραγία. Τα ποσοστά υποτροπής, οι μετεγχειρητικές επιπλοκές και η λοίμωξη του χειρουργικού τραύματος και η διάρκεια παραμονής ήταν συγκρίσιμα με κάθε διαδικασία.

Συνολικά, η αιμορροϊδεκτομή σχετίζεται με υψηλότερα ποσοστά πόνου από οποιαδήποτε άλλη χειρουργική μέθοδο. Πρόσφατα, η χρήση συσκευών ηλεκτροδιαθερμίας, που περιγράφονται επίσης ως ηλεκτροχειρουργικές συσκευές, έχουν βελτιώσει περαιτέρω τη συνολική ικανοποίηση των ασθενών.

Πολλαπλοί επώδυνοι αιμορροϊδικοί όζοι απαιτούν προσεκτική χειρουργική προσέγγιση, καθώς η εκτεταμένη εκτομή μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένη ίνωση και στένωση του πρωκτού. Όπως και με τη στένωση του πρωκτού, η ακράτεια κοπράνων μπορεί να προληφθεί με προσεκτική τεχνική. Ωστόσο, η ήδη υπάρχουσα ακράτεια δεν αποτελεί αντένδειξη για την επέμβαση.

Απολίνωση αιμορροϊδικής αρτηρίας καθοδηγούμενη από Υπέρηχο (Doppler)

Η καθοδηγούμενη με Doppler απολίνωση αιμορροϊδικής αρτηρίας περιλαμβάνει τη χρήση ανιχνευτή υπερήχων Doppler για την εύρεση και την απολίνωση μεμονωμένων αιμορροϊδικών αρτηριών. Επιπλέον, εκτελείται επιδιόρθωση και επαναφορά του αιμορροιδικού όζου στην φυσιολογική του ανατομικά θέση. Τα ποσοστά υποτροπής ήταν 5,3% για τις αιμορροΐδες βαθμού ΙΙ και 13% για τις αιμορροΐδες βαθμού III. Στα πέντε χρόνια, τα ποσοστά υποτροπής ήταν 12% για τον βαθμό II και 31% για τον βαθμό III.

Μέχρι σήμερα, αυτή η διαδικασία φαίνεται να είναι κατάλληλη για αιμορροΐδες βαθμού Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, ειδικά για βαθμού ΙΙ, αλλά χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά της και τα ποσοστά υποτροπής για πιο προχωρημένες βλάβες. Αν και αυτή η τεχνική έχει υψηλό ποσοστό νοσηρότητας (18%), κυρίως πόνο ή τενεσμό, προκαλεί λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο από άλλες χειρουργικές μεθόδους. Συνολικά, έχει τη δυνατότητα να γίνει η θεραπεία εκλογής.

Αιμορροϊδοπηξία με συρραπτικά

Σε αυτή τη διαδικασία, το τμήμα του αιμορροϊδικού όζο μετακινείται προς τα πάνω με συρραφή του βλεννογόνου του ορθού ακριβώς πάνω από την αιμορροΐδα. Αυτή δεν είναι μια επιλογή για ασθενείς με θρομβωμένες εσωτερικές αιμορροΐδες ή με εξωτερικές αιμορροΐδες.

Αν και ο πόνος είναι χαμηλότερος με αυτήν τη τεχνική από ό,τι με την αιμορροϊδεκτομή, αυτή η διαδικασία έχει υποτροπές. Αυτές οι συγκεκριμένες επιπλοκές θα πρέπει να εξηγούνται με σαφήνεια στους ασθενείς και οι απαραίτητες πληροφορίες θα πρέπει να δίνονται στους ασθενείς μετά την επίσκεψη στο ιατρείο. Άλλες επιπλοκές της συγκεκριμένης μεθόδου είναι τα συρίγγια και οι στενώσεις.

Καμία καλύτερη θεραπεία

Δεν υπάρχει καλύτερη θεραπεία για τις αιμορροΐδες. Κάθε ασθενής είναι διαφορετικός και ο γιατρός και ο ασθενής πρέπει να κατανοήσουν ο ένας τις προσδοκίες του άλλου, να σταθμίσουν τους κινδύνους και τα οφέλη και να καταλήξουν σε μια αμοιβαία απόφαση. Μια καλή σχέση ασθενούς-γιατρού είναι απαραίτητη.

Ένα ενδελεχές ιστορικό και η φυσική εξέταση θα επιτρέψουν στον ιατρό να κατανοήσει το πρόβλημα του ασθενούς.

Δεδομένης της ποικιλίας των διαθέσιμων θεραπειών, είναι δύσκολες οι κατ’ ιδίαν συγκρίσεις. Επιπλέον, η αποτελεσματικότητα και η δυνατότητα εφαρμογής κάθε τεχνικής αλλάζει ανάλογα με τον βαθμό της βλάβης ή των βλαβών και την ικανότητα του ιατρού.

Ασθενείς με σύνθετες καταστάσεις

Οι έγκυες ασθενείς συχνά αναπτύσσουν αιμορροΐδες καθώς αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση, ιδιαίτερα κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης. Επίσης, οξέα επεισόδια πόνου και αιμορραγίας είναι κοινά σε έγκυες γυναίκες με προϋπάρχουσες αιμορροΐδες.Η συντηρητική θεραπεία είναι η κύρια προσέγγιση στις εγκύους ασθενείς, επειδή οι περισσότερες αιμορροΐδες υποχωρούν μετά τον τοκετό. Αυτό περιλαμβάνει αυξημένες φυτικές ίνες, μαλακτικά κοπράνων και εδρόλουτρα. Οποιαδήποτε επέμβαση στο γραφείο ή χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να αναβάλλεται για μετά τον τοκετό, εάν είναι δυνατόν. Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων συνιστώνται επίσης ασκήσεις Kegel και ξαπλωμένη στην αριστερή πλευρά.

Οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς και εκείνοι που λαμβάνουν αντιπηκτική θεραπεία είναι πιο επιρρεπείς σε σοβαρές επιπλοκές όπως σήψη και η αιμορραγία. Επομένως, θα πρέπει να χρησιμοποιείται συντηρητική αντιμετώπιση και σε αυτούς τους ασθενείς. Η σκληροθεραπεία με ένεση μπορεί να είναι ευεργετική, καθώς έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αιμορραγία. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικούς παράγοντες θα πρέπει να σταματήσουν τη λήψη τους και να αρχίσουν να παίρνουν αντιβιοτικό και οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα θα πρέπει να λαμβάνουν οδηγίες να τα διακόψουν μία εβδομάδα πριν από οποιαδήποτε παρέμβαση.

Η νόσος του Crohn. Μερικοί ασθενείς με νόσο του Crohn μπορεί να έχουν αιμορροΐδες, αν και αυτό είναι σπάνιο. Η θεραπεία είναι πάντα συντηρητική και επικεντρώνεται στη νόσο του Crohn και όχι στις αιμορροΐδες.

Οι ασθενείς με πυλαία υπέρταση (π.χ. λόγω κίρρωσης) είναι επιρρεπείς σε κιρσούς του πρωκτού που μπορεί να μοιάζουν με αιμορροΐδες. Οι ορθοπρωκτικοί κιρσοί μπορούν να αντιμετωπιστούν με αγγειακή απολίνωση, ενώ η σκληροθεραπεία είναι η προτεινόμενη μέθοδος για τις αιμορροΐδες σε αυτήν την ομάδα ασθενών, στην οποία η πήξη είναι συχνή.

Σημείωμα από τον Ιατρό

Η αιμορροϊδική νόσος είναι συχνή στη χώρα μας και με τη διατροφή και τον τρόπο ζωής μας, η επίπτωση είναι πιθανό να αυξηθεί. Πάντα πρέπει να αξιολογήσουμε προσεκτικά τα συμπτώματα των αιμορροΐδων και να ολοκληρώσουμε τυχόν απαραίτητες εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου πριν θέσουμε τη διάγνωση. Αυτό βοηθά να αποφευχθεί να χάσουμε οποιαδήποτε υποκείμενο νόσημα.

Τα συμπληρώματα φυτικών ινών μαζί με τις διατροφικές αλλαγές και τις αλλαγές στον τρόπο ζωής αποτελούν τη βασική γραμμή αντιμετώπισης, ανεξάρτητα από τον βαθμό της νόσου. Οι παρεμβάσεις στο ιατρείο είναι ευεργετικές για αιμορροΐδες βαθμού Ι και ΙΙ και για ορισμένες αιμορροΐδες βαθμού ΙΙΙ. Οι επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις μπορούν να αυξήσουν το ποσοστό επιτυχίας. Σε ασθενείς με υψηλού βαθμού, συμπτωματικές αιμορροΐδες, η χειρουργική θεραπέια είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος με τα χαμηλότερα ποσοστά υποτροπής.

Γράφει ο

Γεώργιος Σίνος

Γενικός Χειρουργός