Search
Home

 

Ποιος φταίει;

Είναι διαχρονικό το ερώτημα… ιδιαίτερα  σε τούτο τον καιρό των επερχόμενων εκλογών, παρατηρείται μεγάλη προσπάθεια για την αναζήτηση του «τις πταίει» .

Ρωτάει  λοιπόν ο καθένας που έχει πολιτικούς στόχους …. Ρωτάει και αυτός που έχει ασκήσει εξουσία και δεν θέλει να την χάσει, καθώς και  ο άλλος που ονειρεύεται να ασκήσει….

Ποιος φταίει;

Και όλο αυτό γίνεται σημαία παντιέρα για την επίτευξη του στόχου….

Ρωτάω λοιπόν και εγώ ….

Φταίμε εμείς;

Φταίνε αυτοί;

Φταίνε κι οι άλλοι;

Θα μπορούσαμε να λειτουργούμε με αυτογνωσία, γιατί κανένας δεν είναι χωρίς ευθύνες, έστω και ελάχιστες;

Βέβαια, στις μέρες μας, η αυτογνωσία αποτελεί πολυτέλεια και είδος προς εξαφάνιση.

Τελευταία ακούγονται τόσα και τόσα για μια σειρά θεμάτων, που ενώ υφίστανται τόσα χρόνια….. για κάποιους είναι φρέσκα τωρινά, και για κάποιους άλλους, που ενώ τα γνωρίζουν καλά και συμμετείχαν με διάφορους τρόπους,  στη όποια διαδικασία τους,  είναι  απαγορευτική η αναφορά. Η εικόνα δεν δίνεται καθαρή  όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα παρά  φτιασιδωμένη …για χάρη εντυπωσιασμού.

Πόσο υποκριτικό αλήθεια….

Είναι εύκολο για όσα ταλανίζουν αυτό τον τόπο να τα ξορκίζουν κάποιοι ή να ξεπλένονται  μόνοι τους στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, παρότι έχουν αρκετές ευθύνες για την ύπαρξή τους.

Είναι ακόμα εύκολο να διαγράψουν από τη μνήμη τους πράγματα, καταστάσεις, γεγονότα, πρακτικές μεθόδους που κάποτε χρησιμοποίησαν ή και τώρα ακόμη ,  για να ανέβουν σε θέσεις, είτε για να ισχυροποιηθούν, είτε για να έχουν προσωπικό όφελος.

Είναι εύκολο να κρίνουν άλλους, που είναι όμοιοί τους, να τους διασύρουν, να γίνονται κριτές ,τιμωροί και ας έχουν ή είχαν προσωπική συμμετοχή σε παιχνίδια κάτω από το τραπέζι.

Είναι λάγνα η εξουσία, το χρήμα , η δύναμη και καθόλου εύκολο να αντισταθεί κάποιος….

Πολλοί  νιώθουν δυνατοί γιατί έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν και να ακουστούν, να γράψουν και να διαβαστούν, να αποφασίσουν και να επιβληθούν.

Το δύσκολο είναι να κάνεις σωστά  τη δουλειά σου, με αίσθημα ευθύνης . Να είσαι αληθινός, ολιγαρκής, άνθρωπος, να μπορείς να κοιτάς τον άλλον στα μάτια, τον εαυτό  σου στον καθρέφτη και να μην τον φτύνεις. Να κοιμάσαι ήσυχος βρε αδερφέ…..

Παρατηρώ και ακούω τις θέσεις, τις απόψεις και τη στάση κάποιων που παρά τα χρόνια που πέρασαν δεν άλλαξαν….. και μπαίνουν στο παιχνίδι της διεκδίκησης με τις παλιές  ξεπερασμένες, ανούσιες συνταγές….

Εκσφενδονίζουν  ο ένας για τον άλλον -και ας  ήταν κάποτε  κολλητοί η συνεργάτες- χολή ,κριτική , φθόνο,  πάθος , μένος.

Ανάγκη είναι γιατί απευθύνονται όλοι αυτοί σε κόσμο, να  κοιτάξει ο καθένας την καμπούρα του,  και να  προσπαθήσει να να κάνει την διαφορά σε κάθε επίπεδο και μάχη.

Η τιμή για τον καθένα έρχεται όχι μέσα από τις ανούσιες και δήθεν κριτικές ,αλλά μέσα από την σοβαρότητα , την αξιοπρέπεια τις προτάσεις, την αλήθεια..

Αυτός που θα είναι ο πιο καθαρός, τότε ίσως να έχει το ελάχιστο δικαίωμα να κρίνει τον άλλο.

Έλα όμως που οι καθαροί σιωπούν…

Λ.Μ