Είμαστε ακόμη Ζωντανοί!

Είναι κάτι χρόνια που ζούμε μέσα στην κατήφεια , την εσωστρέφεια , τον θυμό, εμείς οι Έλληνες ως άνθρωποι και ως λαός.
Φυσικά τούτο δεν έγινε τυχαία…
Περικοπές , φόροι, ανεργία που παγώνει …φτώχεια μέχρι το κόκκαλο…
Μειωμένοι μισθοί και συντάξεις ,εργασιακά δικαιώματα που έκαναν ….φτερά γιατί κανείς δεν τα υπερασπίστηκε…
Βασανιστικά διλήμματα, αγωνία για την επόμενη μέρα…
Φόβος για μια πιθανή πτώχευση…
capital controls…
Aνίκανες κυβερνήσεις και πολιτικοί ταγοί να δώσουν λύσεις και να ανακουφίσουν τον λαό τους.
Όλα είναι ακόμα αβέβαια και ρευστά… καμία ηρεμία.
Το μυαλό μένει καρφωμένο σε εκείνα που σου στερούν το φως ..
Την ανάσα….
Την ελπίδα..
Σε εκείνα που σε κρατούν άγρυπνο τη νύχτα όχι από την πεθυμιά και τα όνειρα ….αλλά από το αδιέξοδο.
Πως αφήσαμε, πως επιτρέψαμε να μας καταντήσουν έτσι…
Πως παραδοθήκαμε αμαχητί….
Πως σπάσαμε ,πως τσακίσαμε , πως ταπεινωθήκαμε ζητιανεύοντας την ελεημοσύνη των ισχυρών;
Πως μπερδευτήκαμε και λοξοδρομήσαμε…
Σε τούτη τη χώρα με το φως, τα χρώματα, την ιστορία, τα υπέροχα δειλινά, τις θάλασσες τα ηλιοβασιλέματα που θαυμάζουν όλοι όσοι τα ζουν ,τα αισθάνονται σαν τα περπατούν…
Επιβάλλεται το μυαλό να αλλάξει πορεία… να πορευτεί σε άλλα μονοπάτια να βρει άλλους τρόπους να αντιδράσει.
Όχι μόνοι…. άλλα όλοι μαζί σε όλα…
Να ενωθούν οι παρέες, να κρατήσει ο ένας τον άλλο…
Να καταφέρουμε να βγούμε από το στενό μονοπάτι με το κεφάλι ψηλά!
Να μας αρκούν τα λίγα και τα απαραίτητα.
Τα λίγα και τα ουσιαστικά…
Να σταθούμε στα πόδια μας…. και ζωντανοί!!!
Γιατί μπορούμε και είμαστε ακόμη….
Όρθιοι και Άνθρωποι.
Μαχητές και Δυνατοί.
Αυστηροί με εκείνους που δεν μας υπολογίζουν και μας εμπαίζουν.
Μόνο έτσι με το μυαλό αλλιώς.. θα μπορέσουμε να παλέψουμε με θάρρος και πίστη για το αύριο που προσδοκάμε…