Όταν ένας κύκλος κλείνει…

της Ειρήνης Δαδακαρίδου
Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να εμμένει σε μία κατάσταση που έχει φθαρεί, έχει φτάσει στο τέλος της όμως εμείς δεν λέμε να το παραδεχτούμε. Βλέπουμε τη »σκουριά» να έχει καλύψει τα πάντα σε αυτή τη σχέση -είτε επαγγελματική είτε προσωπική – και πως σε λίγο θα καταστρέψει και εμάς τους ίδιους, όμως εμείς επιλέγουμε να επιμένουμε σε ανούσιες πλέον προσπάθειες, βρίσκοντας ψευδείς δικαιολογίες ώστε να αποφύγουμε το τέλος. Γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ ένα τέλος?

Η ζωή μας δεν μένει στάσιμη, ακολουθεί μία εξελικτική πορεία είτε το θέλουμε είτε όχι. Όσο πιο γρήγορα το αποδεχθείς και αποφασίσεις να προχωρήσεις μαζί της τόσο πιο ευχάριστη και απλή θα γίνει η ζωή σου. Εξάλλου, όπως όλοι μας έχουμε ακούσει πολλές φορές, το τέλος μιας κατάστασης σηματοδοτεί πάντα την αρχή μιας άλλης, και το αντίθετο. Γιατί λοιπόν εμείς προτιμούμε να εγκλωβιζόμαστε σε κάτι που έχει πάψει πλέον να μας κάνει καλό;

Ίσως φοβόμαστε το άγνωστο έξω από το γνώριμο. Το καινούριο έξω από αυτό που έχει ενταχθεί στη ρουτίνα μας. Ίσως προτιμούμε να συμβιβαζόμαστε με ότι μας πασάρουν παρά να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ίσως έχουμε βολευτεί σε μία κατάσταση και δεν έχουμε την όρεξη να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο. Ίσως πάλι, το εγωιστικό στοιχείο μέσα μας να μην μπορεί να δεχτεί ένα τέλος διαφορετικό από αυτό που είχαμε φανταστεί στην αρχή.

Σε καταλαβαίνω αλλά δεν σε δικαιολογώ, δεν δικαιολογείται κανένας που δειλιάζει να διαχειριστεί τη δική του ζωή όπως αυτός επιθυμεί. Όσο καθυστερείς να βγεις από έναν κύκλο που έχει κλείσει τόσο αναβάλλεις το ξεκίνημα ενός καινούριου – και πιθανόν καλύτερου.

Ακόμα και τώρα αν κάτσεις και σκεφτείς καταστάσεις που σε πλήγωσαν ή σε τρόμαξαν στο παρελθόν θα γελάς. Επειδή τελικά όλα έγιναν για κάποιο λόγο. Και τελικά κάθε κύκλος που κλείνει πρέπει να τον αφήνουμε πίσω, να προχωράμε παρακάτω και να τον διατηρούμε πλέον μόνο στη μνήμη μας, για τις αναμνήσεις που μας χάρισε.

Λένε πως ένας κύκλος αποτελεί μια προσωπική νίκη της ψυχής, μπορεί να είναι και έτσι…

Εγώ, ως άνθρωπος με φιλοδοξίες και όνειρα, αποφασίζω να κλείσω αυτόν τον κύκλο και ετοιμάζομαι για τον επόμενο…εσύ;

** »Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς αν δεν έχει το θάρρος να χάσει από τα μάτια του την ακτή» (Andre Gide)