Απαντητική επιστολή σε βουλευτή Κ. Κόλλια σχετικά με μη θεραπευτικές χειρουργικές πράξεις και παραστάσεις με ζώα

Προς: κ Κωνσταντίνο Κόλλια

Κοιν: Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, κκ Βουλευτές,

ΠΦΠΟ

ΠΚΣ

Επιτροπή ΕΕ, μέλη ΕΚ, πάσα αρμόδια αρχή της Ε.Ε.

Αξιότιμε Κε Κόλλια,

Στις 13 Ιανουαρίου 2013 έλαβα με ηλεκτρονική επιστολή το δελτίο τύπου που εκδώσατε ως απάντηση σε πρόσφατη επιστολή μου με αποδέκτες το σύνολο των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου,τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, αρμόδια όργανα της Ε.Ε σχετικά με τις μη θεραπευτικές χειρουργικές επεμβάσεις σε ζώα συντροφιάς και τις παραστάσεις που ενέχονται άγρια ζώα. Εκ νέου, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στα ακόλουθα:

Η κοπή μόνο της ουράς κατά το 1/3 στις πρώτες μέρες της ζωής των σκύλων,έστω και μια ορισμένες φυλές κυνηγετικών σκύλων, όπως προτείνετε, αποτελεί εξορισμού μη θεραπευτική πράξη σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς, την οποία η χώρα μας υπέγραψε και κύρωσε με το νόμο 2017/1992 άνευ επιφυλάξεων, όπως επίσης έπραξαν η Αυστρία, η Κύπρος, η Νορβηγία και η Σουηδία. Η αφαίρεση ουράς (docking– Tail docking – Caudectomy),περιγράφεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως μη θεραπευτική πράξη,ως «προφυλακτική» πράξη ή ως επέμβαση αισθητικού χαρακτήρα. Αποτελεί χειρουργική πράξη με γνώμονα την ευζωία και την προστασία του ζώου αποκλειστικά σε περίπτωση τραυματισμού, δυσπλασίας ή αρρώστιας και μόνο εφόσον η συνήθης θεραπευτική αγωγή με φάρμακα αποδειχθεί αναποτελεσματική. Ελλείψει προηγούμενων μελετών, δεν υπάρχουν αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία και στατιστικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ανά χώρα που να αποδεικνύουν ότι σκύλοι εργασίας χωρίς κομμένη ουρά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τους σκύλους εργασίας με κομμένη ουρά κατά τη διάρκεια της εργασίας. Μία τέτοια έρευνα θα μπορούσε, θεωρητικά, να εκπονηθεί μόνο μακροπρόθεσμα και θα ήταν αμφίβολη δεδομένου ότι σήμερα η πλειονότητα των σκύλων εργασίας στους οποίους αναφέρεστε πιθανώς δεν είναι σημασμένοι ηλεκτρονικά.

Σχετικά με τις εξαιρέσεις στις οποίες αναφέρεστε, η Γαλλία, η Γερμανία, η Δανία καθώς επίσης το Αζερμπαϊτζάν, η Λετονία, η Πορτογαλία και η Τσεχία, έχουν εκφράσει αντιρρήσεις ως προς την εφαρμογή του άρθρου 10 κατά την υπογραφή της Σύμβασης (Στοιχεία με ημερομηνία 14/01/2014 από τον επίσημο ιστότοπο του Συμβουλίου της Ευρώπης http://conventions.coe.int/Treaty/Commun/ListeDeclarations.asp?NT=125&CM=&DF=&CL=FRE&VL=0).

Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας και το Ηνωμένο Βασίλειο στο οποίο επίσης αναφερθήκατε δεν έχουν υπογράψει την ως άνω Σύμβαση. Πληροφοριακά, το ισχύον νομικό πλαίσιο σε αυτές τις χώρες όσον αφορά την κοπή της ουράς είναι ιδιαίτερα αυστηρό και με περισσότερους περιορισμούς από τη διάταξη που συζητήθηκε τις προηγούμενες ημέρες στη Βουλή. Η κοπή της ουράς απαγορεύεται χωρίς εξαιρέσεις στη Σκωτία και υπάρχουν σκέψεις να απαγορευτεί και στη Αγγλία όπως και στην Ουαλία.

Μέσω του δελτίου τύπου που μου απεστάλη, με λύπη πληροφορήθηκα ότι ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος, μέσω δημόσιας επιστολής του, τοποθετείται επί του θέματος αγνοώντας πλήρως την ελληνική νομοθεσία και τις επιπτώσεις στη συμπεριφορά του σκύλου λόγω κοπής ουράς, εν τη απουσία απτών στοιχείων και μελετών επί του ελληνικού εδάφους που θα μπορούσαν, πιθανώς, μακροπρόθεσμα να αιτιάσουν τους τραυματισμούς της ουράς με τις άκοπες ουρές. Αγνοεί επίσης τις μελέτες που έχουν ήδη εκπονηθεί σε άλλα κράτη που είτε έχουν συνυπογράψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς, είτε ανήκουν στην Ε.Ε. είτε είναι τρίτες χώρες. Μετά την περιβόητη ημερίδα της ΕΚΕ με θέμα τα γουνοφόρα ζώα, ως νέο κερδοφόρο τομέα και πόλο έλξης κτηνιατρικών πράξεων που διοργανώθηκε από την ΕΚΕ στις 7Απριλίου 2013, κατά παράβαση του καταστατικού της τελευταίας, σήμερα ο ΠΚΣ επιχειρεί να κατοχυρώσει για τα 4500 μέλη του κτηνιατρικές πράξεις πρόδηλα μη θεραπευτικού χαρακτήρα εις βάρος της ευζωίας των κυνηγετικών σκύλων και χωρίς επιστημονική βάση.

Αναφορικά με την τοποθέτησή σας σχετικά με τις εξαιρέσεις που αφορούν το μοναδικό ζωολογικό κήπο που λειτουργεί»νόμιμα» στη χώρα μας, χρωστάει όμως 1,5 εκ. Ευρώ στο Ελληνικό δημόσιο, έχει δε εισάγει παράνομα στην χώρα τα δελφίνια που εκτελούν τις παραστάσεις στους χώρους του και εξακολουθεί να τα χρησιμοποιεί σε παραστάσεις αποκομίζοντας όφελος με δόλο έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, δεδομένου ότι τα δελφίνια έχουν κατασχεθεί από το Ελληνικό Δημόσιο από το 2010, επαναλαμβάνω για ακόμα μία φορά ότι ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας είναι ασυμβίβαστος με την αιχμαλωσία άγριου ζώου σε στρεσογόνο χώρο ούτε το δημόσιο συμφέρον και η ευζωία άγριων ζώων μπορούν (και δεν πρέπει) να εξυπηρετούν δήθεν θεραπευτικούς σκοπούς. Το κολύμπι με δελφίνια ως μέσο θεραπείας που επικροτείτε, κε Κόλλια, δεν έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα (Nathanson, DavidE. (1998). «Long-Term Effectiveness of Dolphin-Assisted Therapyfor Children with Severe Disabilities». Anthrozoos: AMultidisciplinary Journal of The Interactions of People & Animals11 (1): 22–32.) και βασίζεται σε εντελώςεσφαλμένες παρατηρήσεις (Marino, Lori;Lilienfeld, Scott O. (2007). «Dolphin-Assisted Therapy: MoreFlawed Data and More Flawed Conclusions». Anthrozoos: AMultidisciplinary Journal of The Interactions of People & Animals20 (3): 239–249). Η ζωοθεραπεία στην Ελλάδα, κε Κόλλια, θα μπορούσε να εισαχθεί ως μέσο θεραπευτικής υποστήριξης,εξαιρουμένων ζώων της άγριας πανίδας,υπό την προϋπόθεση ότι θα θεσμοθετηθούν οι βάσεις για την εκπαίδευση των χειριστών, οι κανόνες εκπαίδευσης των ίδιων των ζώων, η δυνατότητα επισκέψεων σε νοσοκομεία χωρίς ευτράπελα, η ενημέρωση του κοινού και των νοσοκομείων, η συνεργασία με σωματεία και ενώσεις προσώπων που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα και προωθούν τη ζωοθεραπεία, οι κανόνες ένταξης και συνταξιοδότησης των ζώων και η τύχη τους μετά το πέρας της εργασίας τους κλπ. Μία σωστή προσέγγιση της ζωοθεραπείας θα μπορούσε να προσφέρει δεύτερη ευκαιρία σε πολλά αδέσποτα ζώα συντροφιάς. Και καλώς νοούντων των πραγμάτων, το ιππικό τρίαθλο και οι αγώνες ιππικής δεξιοτεχνίας που θέλετε να εισάγετε ως εξαίρεση δεν έχουν ούτε εκπαιδευτικό ούτε θεραπευτικό χαρακτήρα.

Κλείνοντας την επιστολή μου Κε Κόλλια, ως νομικός, ως ενεργός πολίτης και εθελοντής, ως αρωγό ή ιδρυτικό μέλος σωματείων ή ενώσεων προσώπων και ως ευσυνείδητος ιδιοκτήτης τριών Καθαρόαιμων Ελληνικών Δρόμων και παρέχων – σε συνεργασία με σωματεία ή ενώσεις προσώπων– χώρο φιλοξενίας ή έμμεση βοήθεια σε σημαντικό αριθμό αδέσποτων ζώων συντροφιάς, υγειών, ανάπηρων, με προβλήματα υγείας, εφόσον, ως εισηγητής του νομοσχεδίου, ενδιαφέρεστε έμπρακτα για την ευζωία των ζώων συντροφιάς, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και οι σκύλοι εργασίας, προωθείστε την επώνυμη ηλεκτρονική σήμανση και την υποχρεωτική στείρωση κάθε αρσενικού ή θηλυκού ζώου συντροφιάς ως υποχρεωτικές κτηνιατρικές πράξεις, με ιδιαίτερη έμφαση στις δύο αμαρτωλές ομάδες κυνηγών και βοσκών που, με βάση την πληθώρα αγγελιών σε κυνηγετικές ιστοσελίδες και έντυπα ή σε «φυραματάδικα»της επαρχίας, έχουν προάγει τις ανεξέλεγκτες ιδιωτικές γέννες σε επάγγελμα.

Διότι, κύριε Κόλλια, με γνώμονα την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, δεν υπάρχει ευσυνείδητος ιδιοκτήτης που θέλει να νιώσει τη μητρότητα ή την πατρότητα μέσω ενός ζώου συντροφιάς. Μέτρα όπως η υποχρεωτική καταγραφή και ο έλεγχος των αστείρωτων ιδιόκτητων ζώων σε συνδυασμό με κατοχή ειδικής άδειας επί πληρωμή, η δημιουργία δημοτικών κτηνιατρείων με μειωμένες τιμές, ο προληπτικός έλεγχος κάθε ιδιοκτήτη ζώου συντροφιάς με συνεργασία αρμοδίων αρχών και ζωόφιλων σωματείων ή ενώσεων προσώπων με σκοπό την ενημέρωση και την πάταξη κάθε μορφής κακοποίησης, η υποχρεωτική τήρηση αρχείου ιδιόκτητου ζώου από τους κτηνιάτρους, η ενημέρωση των αρμόδιων αρχών (Α.Τ., λιμεναρχεία,διοικητικές υπηρεσίες, κλπ) και ο εφοδιασμός τους με τα κατάλληλα μέσα,η υποχρεωτική δήλωση αριθμού/ών ηλεκτρονικής σήμανσης με κάθε ανανέωση κυνηγετικής άδειας ταυτόχρονα με έλεγχο. Η ολική απαγόρευση αλυσοδεσίματος πάνω από μία ώρα (όπως ισχύει πχ στη Σουηδία),η υποχρεωτική εισαγωγή μαθήματος περιβαλλοντολογικής και ζωόφιλης αγωγής σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η ενημέρωση και η εκπαίδευση πολιτών και ιδίως ομάδων όπως οι βοσκοί και οι κυνηγοί, ο ενδελεχής έλεγχος των Ελλήνων εκτροφέων, η απαγόρευση πώλησης ζώων από καταστήματα πετ σοπ, η μερική απαγόρευση εισαγωγής ζώων συντροφιάς από ορισμένες χώρες Ε.Ε. όπου λειτουργούν άθλια εκτροφεία, η απαγόρευση εισαγωγής ζώων συντροφιάς από τρίτες χώρες, η θέσπιση κριτηρίων για την άσκηση του επαγγέλματος του εκπαιδευτή σκύλων,πέρα από την έναρξη επιτηδεύματος στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., η υποχρεωτική βασική εκπαίδευση σκύλου συντροφιάς, η σύνταξη και η υπογραφή των πολυπόθητων υπουργικών αποφάσεων σε εφαρμογή του ν. 4039/2012, η βελτιστοποίηση της ήδη ισχύουσας νομοθεσίας σε επιμέρους θέματα όπως η μεταφορά ζώων συντροφιάς με Μ.Μ.Μ.(Τυγχάνω πολίτης αποκλεισμένος από σχεδόν κάθε Μέσο Μαζικής Μεταφοράς λόγω μεγαλόσωμων ζώων συντροφιάς ή μικρόσωμων ζώων που δεν χωρούν σε κλωβούς μικρών διαστάσεων), η σύσταση ειδικών επιτροπών που θα μελετήσουν την υπάρχουσα κατάσταση όσον αφορά τα ζώα συντροφιάς και τα αδέσποτα ζώα, αποτελούν θετικά βήματα για μία Ελλάδα ευζωίας και αρμονικής συμβίωσης, χωρίς κακοποιήσεις, δηλητηριάσεις και εγκαταλείψεις σε βάθος χρόνου, πιθανώς τριακονταετίας.

αναδημοσίευση από parakato.gr

Με τιμή,

Σωκράτης Βαβίλης