«Το Αύριο Δεν Μπορεί Να Περιμένει – κι όλα τα καταλαβαίνει» (αν όχι όλα, τα περισσότερα)
Είδα τις προηγούμενες ημέρες και θαύμασα την προβολή γεγονότων , συγκεντρώσεων, δηλώσεων, πολιτικών ανθρώπων και για να είμαι ειλικρινής , θαρρώ ότι άκουσα το ίδιο πράγμα, από διαφορετικά πρόσωπα. Το ίδιο «στήσιμο» , η ίδια ξύλινη φρασεολογία για κάτι δήθεν μεγαλειώδες, ο ίδιος «Δεκάρικος» , δεν θα βαρεθώ να το λέω… Η ΙΔΙΑ ΡΟΥΤΙΝΑ!
Απέναντι είδαμε τους ίδιους ανθρώπους, με τις ίδιες βιντεοκάμερες, με τις ίδιες κινήσεις, τα ίδια νεύματα. Διαβάσαμε τις ίδιες πομπώδεις εκφράσεις , τα ίδια φαραωνικά άρθρα για ένα ανεπανάληπτο μανιφέστο.
Το ξέρω , δεν χρειάζεται να γίνει και τίποτε συνταρακτικό για να το καταλάβω, ΟΤΙ, δεν είναι στις συνήθεις «φόρμες» , ότι δεν μυρίζει φρέσκο σαν εκείνα τα μπλε χαρτάκια από ΑΤΜ , ότι δεν έχει οσφυοκαμψία , δεν «παίζει» . Και να` ταν μόνο αυτό;
Αποδομείται, γίνεται γραφικό κι αστείο , μεταμορφώνεται σε «όλα τα λεφτά» και αποκτά «στήσιμο που έχουν όλοι οι πολιτικοί στις προεκλογικές αφίσες» ή σε σχόλια τύπου «ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ» : «Ο στόχος προφανώς είναι να κινήσει την περιέργεια και να μας τραβήξει την προσοχή».
Αποδομείται τόσο όσο να γίνει «ακίνδυνο» όχι για τώρα αλλά κυρίως για μετά! Μπορώ να φανταστώ μετά απ` αυτό, ένα κλείσιμο ματιού με νόημα, μια υπόκλιση συγκατάνευσης, ένα κτύπημα στην πλάτη: «μην ανησυχείς… ένα «like» για να γελάσουμε…»
Όλα γίνονται για έναν λόγο… Δεν θέλω να είμαι χαριτωμένος , αυτό το αφήνω γι άλλους, ΧΡΗΣΙΜΟΣ θέλω να είμαι Ρε!

[tg_youtube width=»» height=»» video_id=»t8ltLRlJJHo»]