Όπως ήδη αναφέραμε, τα νεογέννητα ξεκινούν αντανακλαστικά το «πιπίλισμα», και μάλιστα από πολύ νωρίς. Συγκεκριμένα, από την ενδομήτρια ζωή τους, τα έμβρυα αρχίζουν να… προπονούνται στο «πιπίλισμα», ώστε από την πρώτη στιγμή που θα βρεθούν εμπρός στη θηλή της μητέρας ή στο μπιμπερό να είναι έτοιμα για το γεύμα τους.

Aρκετοί γονείς, όμως, θεωρούν ότι η πιπίλα αποτελεί την καλύτερη παρέα-παρηγοριά για το βρέφος τους, ώστε να το ηρεμεί όταν κλαίει ή γκρινιάζει για οποιοδήποτε λόγο. Έτσι, από νωρίς το συνηθίζουν να τη χρησιμοποιεί.

Συχνά παρατηρούμε τρίχρονα ή και τετράχρονα παιδιά να πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό και να κρατούν μερικές φορές όχι μόνο μια πιπίλα αλλά δύο και τρεις. Aλίμονο, αν τολμήσει κάποιος να τις πάρει ή να τις κρύψει! Θα γίνει έντονο επεισόδιο, το παιδί θα ξεσπάσει σε γοερά κλάματα αναζητώντας τη συντροφιά του… τις πιπίλες του!

Πώς θα κόψετε την πιπίλα…

Aρχικά, λάβετε υπόψη σας την ηλικία του παιδιού, τη διάρ€κεια που χρησιμοποιεί την πιπίλα, όπως και την αντίδρασή του όταν τη χάνει.

Δεν είναι σωστό να εξαφανίσετε την πιπίλα ξαφνικά, μια «ωραία πρωία»· είναι πιθανό να προκαλέσετε μεγάλες αντιδράσεις.

Mειώνετε σταδιακά το χρόνο που έχει την πιπίλα στο στόμα. O καλύτερος τρόπος είναι να το απασχολείτε με τραγουδάκια, με παιχνίδια ή πηγαίνοντας περιπάτους.
Δίνετε έμφαση στην επαφή του με παιδιά της ηλικίας του.

Μπορείτε να συμφωνήσετε μαζί του, ώστε να χρησιμοποιεί την πιπίλα του μόνο όταν πηγαίνει για ύπνο.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το απειλείτε ή να το τιμωρείτε γιατί «κάνει κακά πράγματα», επειδή έτσι του δημιουργείτε ενοχές, άγχος και φόβο.

Tα περισσότερα παιδιά μέχρι τα πέντε χρόνια έχουν σταματήσει μόνα τους ή με τη συνεργασία της νηπιαγωγού τη χρήση της πιπίλας.

Όταν το παιδί είναι πάνω από πέντε χρόνων και δυσκολεύεται να κόψει αυτή τη συνήθεια, ίσως είναι καλύτερα να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού.

Πιθανόν, εκτός από την πιπίλα, το παιδί παρουσιάζει και άλλες «κακές συνήθειες».

Από το βιβλίο της Ψυχολόγου-Παιδοψυχολόγου

Αλεξάνδρας Καππάτου

Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά