Δυτική Κορινθία: Η συμφωνία της φύσης

Είναι η Δυτική Κορινθία ο δικός μας τόπος και έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς να δούμε και να μάθουμε πως την βλέπουν οι επισκέπτες . Το thetravelbook.gr περπάτησε κάθε σπιθαμή της και να τα αποτελέσματα.

Μια αρχέγονη λίμνη και μια τεχνητή, εύφοροι κάμποι και οροπέδια, υποβλητικές ορεινές διαδρομές και απρόσμενα προσκυνήματα, γαλάζιες παραλίες και αγαπημένα καλοκαιρινά ανταμώματα. Στη Δυτική Κορινθία όλα βρίσκονται σε απόσταση μιας ανάσας.

Ολόκληρο το βορινό παραθαλάσσιο μέτωπο της Κορινθίας είναι μια απέραντη παραλία. Οι Γαλάζιες Σημαίες σχεδόν σε κάθε ακτή, από το Βραχάτι και το Κοκκώνι μέχρι σχεδόν τα Μαύρα Λιθάρια και τα όρια με την Αχαΐα σε πείθουν πως βρήκες τον καλοκαιρινό σου παράδεισο. Εσύ, και χιλιάδες ακόμη τυχεροί που σαν ο υδράργυρος παίρνει την ανηφόρα κατακλύζουν τις ακτές στο Ξυλόκαστρο, στο Κιάτο, στο Δερβένι.

Ατμοσφαιρικό το δειλινό στο Δερβένι

Δυο βήματα είναι άλλωστε από την Αθήνα, είναι και ο προαστιακός που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα, και δεν θέλει πολύ για να πάρεις την απόφαση. Μα έχει κι άλλο· ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός ανοίγεται από την άλλη πλευρά της εθνικής οδού, κι από τους εύφορους κάμπους της Βόχας ανεβαίνεις σιγά σιγά προς τη μυθική Ζήρεια, προς τη λίμνη Στυμφαλία και τη Δόξα, προς το οροπέδιο του Φενεού και ανακαλύπτεις την ανεξάντλητη μαγεία της Δυτικής (και ορεινής) Κορινθίας.

Η πανέμορφη βοτσαλωτή παραλία στο Βραχάτι

Ξεκίνημα από το Βραχάτι λοιπόν, περίφημο θερινό θέρετρο με τη μεγάλη βοτσαλωτή παραλία του και την απαραίτητη άπλα για το παραθαλάσσιο σεργιάνι, που συνεχίζεται προς το Κοκκώνι και τη Νεράντζα. Βρίσκεσαι στη Βόχα, με τα πιο εύφορα ίσως εδάφη στη βόρεια Πελοπόννησο. Λίγο σαν κάνεις να αφήσεις πίσω σου την ακτή και να κινηθείς προς την ενδοχώρα, θα χαθείς μέσα σε ατελείωτους αμπελώνες και πορτοκαλεώνες. Η περίφημη σουλτανίνα, η ξανθιά σταφίδα που έχει κατακτήσει τις αγορές του κόσμου, βγαίνει εδώ, μα δεν είναι η μόνη: πορτοκάλια μέρλιν και ναβαλίνες, βερίκοκα μπεμπέκου και γκρέιπφρουτ, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Μα και Ιστορία: δες το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης (12ος αι.) στο χωριό Ταρσινά, με το μαρμάρινο τέμπλο και τους αρχαιοελληνικούς κίονες, και θα πάρεις μια καλή γεύση.

Το αρχαίο θέατρο της Σικυώνας. Στην εποχή της ακμής του είχε τρία διαζώματα με είκοσι σειρές καθισμάτων έκαστο

Από το Κιάτο χαράζεις γραμμή προς τα ορεινά της περιοχής, μα η πρώτη στάση θα γίνει νωρίς, μόλις στα 4 χλμ. από την πόλη. Στο χωριό Βασιλικό βλέπεις τα ερείπια της αρχαίας Σικυώνας, μιας από τις πιο σημαντικές πόλεις της αρχαιότητας. Το μουσείο της παραμένει κλειστό, μπορείς εύκολα ωστόσο να δεις το θέατρο και κάποια τμήματα του αρχαίου σταδίου. Συνέχεια της πορείας, προς το Κρυονέρι με το αστεροσκοπείο του, και την ιστορική Μονή Λεχόβης. Κανείς δεν ξέρει να πει στα σίγουρα πότε πρωτοχτίστηκε, και μόνο από τα περίτεχνα μαρμάρινα δάπεδα συμπεραίνουν οι ειδικοί πως γύρω στον 11ο με 12ο αιώνα θα πρέπει να ιδρύθηκε.

Λίμνη Στυμφαλία: μοιάζει με λίμνη από καλαμιές, μα έχει όντως πολύ νερό!

Το οροπέδιο της Στυμφαλίας είναι ένα μέρος υπερβατικό, σημείο αναφοράς για βιολόγους, φυσιοδίφες, ιστορικούς και κάθε λογής ερευνητές και επιστήμονες. Περικυκλωμένη από τα βουνά της Ζήρειας, του Ολίγυρτου, του Γραβιά και του Μαυροβουνίου, η Στυμφαλία ξεχωρίζει φυσικά για την περίφημη λίμνη της, παράδεισος πανίδας και χλωρίδας. Εδώ τοποθετεί ο θρύλος τον Ηρακλή να κυνηγά τις Στυμφαλίδες όρνιθες, τα ανθρωποφάγα αρπακτικά πουλιά με τα χάλκινα ράμφη. Βλέπεις τις καλαμιές που σκεπάζουν σχεδόν ολόκληρη τη λίμνη; Εκεί κρύβονταν και τα πουλιά, μα ο Ηρακλής κατάφερε να τα εξοντώσει ένα ένα για να πετύχει έτσι τον έκτο άθλο του.

Αθλος σωστός όμως ήταν και το εγχείρημα του Αδριανού. Για να σώσει την Κόρινθο από τη λειψυδρία, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας έφτιαξε ένα υδραγωγείο, ένα κυριολεκτικά τιτάνιο έργο, που ξεκινούσε από τις πηγές της Στυμφαλίας και 86 χλμ. αργότερα κατέληγε στον Ακροκόρινθο! Ελάχιστα τμήματά του υπάρχουν σήμερα, ωστόσο η Στυμφαλία εξακολουθεί και σήμερα ακόμη να υδροδοτεί την Κόρινθο, με σύγχρονα φυσικά μέσα. Η ιστορία της λίμνης και του Αδριάνειου υδραγωγείου, το περιβάλλον και ο τρόπος που αυτό καθόρισε διαχρονικά τη ζωή και την επαγγελματική δραστηριότητα των ντόπιων, αναπτύσσονται στο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, δίπλα ακριβώς από τη λίμνη. Πριν ανέβεις στο μουσείο, αφιέρωσε λίγο χρόνο για να δεις τα ερείπια της Κιστερκιανής μονής Ζαρακά (13ος αι.), το μοναδικό δείγμα παρουσίας αυτού του καθολικού μοναστικού τάγματος στην Ελλάδα!

Πενήντα χιλιάδες (και βάλε) αποχρώσεις του πράσινου στο οροπέδιο του Φενεού

Από οροπέδιο σε οροπέδιο, κι από τη Στυμφαλία στον Φενεό. Μετά το πέρασμα της Καστανιάς, θα δεις να απλώνεται μπροστά σου μια θάλασσα από καλλιέργειες, χωρισμένες σε απόλυτα συμμετρικούς γεωμετρικούς σχηματισμούς: είναι το οροπέδιο του Φενεού, γεμάτο κι αυτό από τις δικές του ιστορίες. Θα μπορούσε κι εδώ να υπάρχει λίμνη, αν δεν υπήρχαν φυσικές καταβόθρες που φροντίζουν να μεταφέρουν τα νερά των τοπικών χειμάρρων και να προσφέρουν την απαραίτητη καλλιεργήσιμη γη. Εδώ βγαίνουν και τα φασόλια «βανίλιες», γνωστά για το χρώμα και το ιδιαίτερο άρωμα. Μα και λίμνη θα δεις, και τι λίμνη: «Κορινθιακή Ελβετία» την λένε πολλοί, μα ειλικρινά δεν χρειάζεται, η τεχνητή λίμνη Δόξα είναι μαγευτική από μόνη της και δεν έχει ανάγκη περιττές συγκρίσεις. Το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου στη μέση σχεδόν της λίμνης, οι αντικατοπτρισμοί στα νερά-κρύσταλλο, και η θέα από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου σε πείθουν πως αυτό που βλέπεις είναι απλά ασύγκριτο! Στο μοναστήρι, παρεμπιπτόντως, οι μοναχοί θα σε κεράσουν και γλυκό τριαντάφυλλο που φτιάχνουν μόνοι τους.

Στην κεντρική πλατεία της όμορφης Γκούρας

Η είσοδος της Μονής Αγίου Γεωργίου Φενεού, πάνω από τη λίμνη Δόξα

Από τη Δόξα μπορείς να συνεχίσεις προς το όμορφο κεφαλοχώρι της Γκούρας, με τη λιθόκτιστη πλατεία, και να φτάσεις μέχρι την Κάτω Ταρσό. Από εδώ ακολούθησε τη σήμανση προς την Παναγιά των Βράχων, ένα υπέροχο σύμπλεγμα «Μετεωρικών» βράχων που κρύβουν στα σπλάχνα τους ένα εκκλησάκι και ένα ασκηταριό αφιερωμένο στην Παναγία.

Μια άλλη διαδρομή εξερεύνησης της ορεινής Κορινθίας ξεκινά από το Ξυλόκαστρο. Στην ίδια την πόλη ξεχωρίζει ο Πευκιάς, ένα καταπληκτικό πευκοδάσος λίγα μόλις μέτρα από την παραλία, τέλειο για χαλάρωση, τρέξιμο, απομόνωση… Στις μεγάλες του δόξες, ο Πευκιάς φιλοξενούσε πολύ μεγάλες προσωπικότητες (Καζαντζάκης, Μινωτής, Καλομοίρης, Καρυωτάκης) και εν πολλοίς χάρη σ’ αυτόν καθιερώθηκε το Ξυλόκαστρο ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνα ως θέρετρο πρώτης γραμμής.

Πρωινή ποδηλατάδα στον Πευκιά, το μεγάλο «αισθητικό» δάσος στο Ξυλόκαστρο

Περίπου 28 χλμ. υπέροχης διαδρομής σε φέρνει από το Ξυλόκαστρο μέχρι τα Τρίκαλα Κορινθίας, ίσως ο τοπ τουριστικός προορισμός της περιοχής. Τρεις ξεχωριστές συνοικίες, τα Κάτω, τα Μεσαία και τα Ανω Τρίκαλα, με όλο και περισσότερες επιλογές από ξενώνες και εστιατόρια καθώς ανεβαίνεις, και με κοινό παρονομαστή τη χορταστική θέα προς τις κορφές της Ζήρειας και τον Κορινθιακό. Από τα Ανω Τρίκαλα θα ξεκινήσεις για την Κυλλήνη (το άλλο όνομα της Ζήρειας), το ψηλότερο βουνό του Μοριά, μετά τον Ταΰγετο. Εξι κορυφές του ξεπερνούν μάλιστα τα 2.000 μέτρα υψόμετρο (σπάνιο δεδομένο για τα ελληνικά βουνά), τρεις στη Μικρή Ζήρεια, στα ανατολικά, και άλλες τρεις στα δυτικά, στη Μεγάλη Ζήρεια. Ανάμεσά τους, απλώνεται η κοιλάδα της Φλαμπουρίτσας, με το σπήλαιο του Ερμή, και τον ποταμό Σύθα που πηγάζει εδώ και εκβάλλει στο Ξυλόκαστρο. Ανάμεσα στη Μικρή και τη Μεγάλη Ζήρεια, θα βρεις και το ομώνυμο Αθλητικό Κέντρο, με πίστες σκι και κάθε λογής χειμερινά σπορ.

Για το τέλος, φύλαξε ακόμα έναν τοπικό θρύλο. Στο χωριό Ευρωστίνη, τη Ζάχολη όπως είναι πιο γνωστή στους ντόπιους, θα δεις τους 17 τρούλους στον ναό του Αγίου Γεωργίου, έναν για κάθε απόστολο, για τους ευαγγελιστές και τον Παντοκράτορα. Πλάι στον ναό, στο μαρμάρινο μνημείο, θα διαβάσεις για την ιστορία του φονικού που συνοδεύει τα επτά κυπαρίσσια της αυλής…

Γυρνώντας από τη Ζάχολη προς τη θάλασσα, στάσου για λίγο μετά το χωριό, και δες το παλιό μοναστήρι της Παναγιάς των Καταφυγίων, «γαντζωμένο» πάνω στα βράχια. Και στο Δερβένι, στα όρια πια με την Αχαΐα, θα γράψεις τον επίλογο μιας περιήγησης με αμέτρητες εναλλαγές που δεν θα βλέπεις την ώρα να πιάσεις ξανά από την αρχή.