Βασίλης Μπαλάφας:¨ Ήρθε η ώρα να κάνουμε το άλμα πέρα από τη φθορά¨

Συνηθίζουμε να λέμε ότι μεταξύ αυτών των τριών επιπέδων Δημόσιας Διοίκησης (Κυβέρνηση, Περιφέρειες, Δήμοι), ο Δήμος είναι ό,τι πιο κοντινό στον πολίτη και στις άμεσες και καθημερινές ανάγκες του. Βασικοί πυλώνες της εύρυθμης ροής της καθημερινότητας αποτελούν αποκλειστική διοικητική ευθύνη του Δήμου και τελικά η διαχείρισή τους είναι εκείνη που διαμορφώνει το άμεσο περιβάλλον εντός του οποίου ζουν και δραστηριοποιούνται οι δημότες.

Μαζί με τη διαχείριση της καθημερινότητας, οι Δημοτικές Αρχές διαθέτουν τα μέσα και τα εργαλεία για να χαράξουν στρατηγική και πολιτικές σε νευραλγικούς τομείς από τους οποίους εξαρτώνται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό η τοπική οικονομία, η κοινωνική συνοχή και ισορροπία, οι επαγγελματικές ευκαιρίες και η επαγγελματική εξέλιξη των πολιτών, οι υπηρεσίες που απολαμβάνουν οι δημότες, η ανάπτυξη του τόπου, η ευζωία των ανθρώπων και των οικογενειών που δραστηριοποιούνται στο δήμο.

Ο Δήμος δεν είναι επιχειρηματίας, δεν παριστάνει το μεσίτη, δεν έχει ως αποστολή του την ικανοποίηση ή την εξισορρόπηση εργολαβικών ή άλλων συμφερόντων, δεν λειτουργεί ως ιμάντας προώθησης προσωπικών ματαιοδοξιών και ναρκισσισμών. Οι δε αιρετοί που υπηρετούν διοικητικά τον Δήμο, δεν μοιράζουν θέσεις εργασίας με μηνύματα στο «inbox» του Facebook, ούτε καλούν επίσης να τους στείλουν μήνυμα στο «inbox» για ευκαιρίες αγοράς γης και διευκόλυνσης επενδυτικών σχεδίων. Ο Δήμος χαράσσει όραμα και στρατηγική, διαμορφώνει τους επιμέρους στόχους της αποστολής του, συντάσσει το επιχειρησιακό πλάνο και το υλοποιεί με το τοπικό σχέδιο δράσης, δημιουργώντας ουσιαστικά μια στοχοθεσία και ένα χρονοδιάγραμμα τετραετούς τουλάχιστον πνοής το οποίο οφείλει να υλοποιεί σε όλη τη διάρκεια της θητείας μιας Δημοτικής Αρχής και όχι μόνο κατά το τελευταίο εξάμηνο πριν τις εκλογές.

Όλα αυτά τα στοιχεία διαμορφώνουν το περιβάλλον εντός του οποίου δραστηριοποιούνται άτομα, επιχειρήσεις, οργανισμοί, φορείς, και από αυτά τελικά εξαρτάται η πρόοδος και η ευημερία του τόπου συνολικά και όχι μόνο κάποιων εκλεκτών ημετέρων ή υποστηρικτών της εκάστοτε αιρετής Δημοτικής Αρχής. Το 2019 διαμορφώθηκαν οι συνθήκες και η προσδοκία ώστε πολλά από τα κακώς κείμενα του παρελθόντος και διάφορες παθογένειες που γεννήθηκαν μέσα από μια πολυετή προσωποκεντρική διαχείριση του Δήμου, να αντιμετωπιστούν με την εισαγωγή ενός νέου μοντέλου διοίκησης, μιας νέας νοοτροπίας και κουλτούρας δημοτικής διακυβέρνησης, ενός διαφορετικού οργανωτικού και οργανωσιακού τρόπου λειτουργίας.

Ενός μοντέλου που θα άλλαζε στάσεις και συμπεριφορές οι οποίες πήγαιναν τον τόπο πίσω και τον κρατούσαν καθηλωμένο σε ένα καθεστώς σχεδόν ιδιοκτησιακής αντίληψης και ασυδοσίας που δίχαζε τους πολίτες και τους διαχώριζε σε «εχθρούς» και «φίλους» του δήμου. Δυστυχώς οι προσδοκίες διαψεύστηκαν με τρόπο σκληρό και αναπάντεχο. Η συγκολλητική δύναμη της εξουσίας, ναι μεν έφερε την πρόσμιξη ατόμων από διαφορετικές παρατάξεις, αλλά αυτό έγινε σε λάθος βάση. Έγινε στη βάση υποσχετικών, διαμοιρασμού οφίκιων, διαπραγματεύσεων προσωπικών πολιτικών κεφαλαίων, δημιουργίας πραιτοριανών και εξκουβιτόρων. Ήταν απολύτως λογικό, αφού αυτές οι προσμίξεις δεν έγιναν σε προγραμματικό επίπεδο, το σχήμα να διαλυθεί. Ήταν απολύτως αναμενόμενο. Οι προβληματικές όμως νοοτροπίες έμειναν και μάλιστα επανάφεραν στο προσκήνιο, ως «σύμμαχο» πλέον, όλα εκείνα που θα έπρεπε να είχαν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και αυτή τη φορά αυτό δεν έγινε ως «υποχρέωση που επέβαλε η απλή αναλογική», αλλά ως απολύτως συνειδητή επιλογή. Προσωπική επιλογή.

Η προσήλωση του Νίκου Σταυρέλη στη μεθοδικότητα, στο συνολικό σχεδιασμό και στον αναλυτικό προγραμματισμό, η διάθεσή του να συναποφασίζει και να συνδιαμορφώνει, αλλά κυρίως η διακηρυγμένη αποστροφή του στο «εγωκεντρικό» και «προσωποκεντρικό» μοντέλο διοίκησης, είναι οι βασικοί λόγοι που οι επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές θα με βρουν υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο στο Δήμο Κορινθίων με το συνδυασμό «Πνοή Δημιουργίας». Και η αποστροφή αυτή έχει ήδη δοκιμαστεί στην πράξη, δεν είναι μια διακήρυξη που περιμένουμε να δούμε αν θα ισχύσει στο μέλλον. Την εξέφρασε και την επέδειξε απέναντι στον πιο γνήσιο εκφραστή «ιδιοκτησιακών» αντιλήψεων για το Δήμο Κορινθίων και δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται όψιμο «μέντορα» μιας Δημοτικής Αρχής που διέψευσε τις προσδοκίες που η ίδια καλλιέργησε.

Ο Δήμος Κορινθίων έχει ανάγκη να ξαναμπούν οι δημότες του στο επίκεντρο. Να δημιουργήσει αποδοτικές συνέργειες με τους φορείς, την ακαδημαϊκή κοινότητα, τους ανθρώπους του επιχειρείν, να σχεδιάσει και να αναπτύξει υποδομές, ταυτότητα και κουλτούρα, αξιοποιώντας όλα εκείνα τα μοναδικά χαρακτηριστικά του όπως τον θρησκευτικό τουρισμό, τα αξιοθέατα, τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, το φυσικό κάλλος, τη θάλασσα, όλα του τα πλεονεκτήματα. Οι Δήμοι οφείλουν να δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης και προόδου που θα απευθύνονται ισότιμα σε άτομα και επιχειρήσεις, χωρίς να επιζητά να «φορτώνουν» με την αίσθηση της «χάρης», της «εξυπηρέτησης» ή της «υποχρέωσης» τους αποδέκτες αυτών των συνθηκών.

Όλα όμως αρχίζουν και τελειώνουν με τις επιλογές των δημοτών. Εκείνοι και μόνο εκείνοι, κυρίαρχα και δημοκρατικά, αποφασίζουν την κατεύθυνση του καραβιού και εκείνους που θα το διοικήσουν. Σε αυτό και μόνο το πλαίσιο, αυστηρά, θέτω τον εαυτό μου στην κρίση τους συμμετέχοντας στην «Πνοή Δημιουργίας». Ως ένας από εκείνους, ως ένας δημότης που βαρέθηκε να βλέπει τις ευκαιρίες να χάνονται και άλλους Δήμους στην Ελλάδα να κατακτούν κορυφές που στο Δήμο Κορινθίων εδώ και πολλά χρόνια δεν τις έχουμε καν θέσει ως στόχους. Αρκετά. Ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας όλα εκείνα που περιόρισαν το Δήμο μας σε οκτώ οικοδομικά τετράγωνα και σήμερα γυρεύουν δια της τεθλασμένης να επιστρέψουν σε ρόλο «καθοδηγητή». Ήρθε η ώρα να κάνουμε το άλμα πέρα από τη φθορά. Να κλείσουμε οριστικά στο χρονοντούλαπο τις νοοτροπίες, τις στάσεις και τις συμπεριφορές που προτάσσουν το «κατόπιν προσωπικών ενεργειών μου» και την ασυδοσία ως διοικητικές αρετές.

ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Κορινθίων

με την «ΠΝΟΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» και τον Νίκο Σταυρέλη