«Νομιμοποιημένες» Αυτο-χειρίες;

Του Γιάννη Πανούση

Το πρωί ήμασταν βέβαιοι.
Το μεσημέρι νερώναμε το κρασί μας.
Με το λιόγερμα, νάμαστε φορτωμένοι μετάνοια.
Τ. Μιχόπουλος, Ημικύκλιο.

Υπαρξιακό το ερώτημα:
• Μπορείς να σώσεις έναν άνθρωπο που θέλει ν’ αυτοκτονήσει;
Πολιτικό το ερώτημα:
• Μπορείς να σώσεις μια χώρα που θέλει να καταστραφεί;
Η απάντηση και στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια: όχι.
Ίσως να μπορείς να καθυστερήσεις την πτώση, να προετοιμάσεις τους ενδιαφερόμενους, να ερμηνεύσεις βαθυστόχαστα το διάβημα, αλλά να δια-σώσεις δεν μπορείς.
Ακόμα κι αν αντι-προτείνεις τη δική σου (αυτο)θυσία αντί του άλλου ή τη θυσία της όποιας πολιτικής Ιφιγένειας αντί της ολικής κατάρρευσης, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Και ο άνθρωπος και η χώρα θα καταφέρουν να πετύχουν το συνειδητό ή ασυνείδητο άλμα στο κενό. Είναι θέμα χρόνου κι όχι βούλησης.

Υ.Γ.: Πολλές φορές το χειρότερο στις αυτοχειρίες δεν είναι ο θάνατος αλλά η (τυχαία) επιβίωση με γενική αναπηρία (σώματος και ψυχής). Αυτό κι αν είναι της Μοίρας μήνυμα και της Ιστορίας εκδίκηση.

Καθηγητής Γιάννης Πανούσης
Βουλευτής ΔΗΜΑΡ