Tα περισσότερα ζευγάρια αποφασίζουν κάποια στιγμή να αποκτήσουν ένα παιδί, παρά τους προβληματισμούς που πιθανόν τους απασχολούν, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν μια καθημερινότητα γεμάτη δυσκολίες: οικονομική ανασφάλεια, φόβος για την ανεργία, χαμηλοί μισθοί, υποαπασχόληση.

Aυτή η πραγματικότητα συχνά λειτουργεί ως αντικίνητρο, «τορπιλίζοντας» την επιθυμία του ανθρώπου για αναπαραγωγή, γεμίζοντάς τον ερωτηματικά για το μέλλον αυτού του κόσμου, για την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων, για το αν θα τα καταφέρει ως γονιός κ.λπ. Όποια όμως κι αν είναι η κατάσταση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα παιδιά αντιπροσωπεύουν την ολοκλήρωση της σχέσης ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα και αποτελούν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

H γυναίκα αντιλαμβάνεται τη μητρότητα σαν μια πολύ σημαντική και ίσως καθοριστική για τη ζωή της απόφαση, η οποία θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα επιθυμίας. Aυτό συνεπάγεται ότι η απόκτηση παιδιού δεν θα πρέπει να αφήνεται στην «τύχη», αλλά να πραγματοποιείται όταν και οι δύο το έχουν αποφασίσει, το επιθυμούν, το περιμένουν και το ονειρεύονται. Πολλά ζευγάρια θεωρούν ότι ο ερχομός ενός δικού τους παιδιού θα σφραγίσει τη σχέση τους και θα ενισχύσει τη συμβίωσή τους.

Πραγματικά, είναι αρκετά δύσκολο να υπάρξει ταύτιση στη χρονική στιγμή που ο άνδρας και η γυναίκα θα φτάσουν στην ωρίμανση της επιθυμίας τους για παιδί. Ωστόσο, η απόφαση έρχεται μέσα από την αμοιβαία κατανόηση, την αγάπη αλλά και το σεβασμό του ενός προς τον άλλο.  Eξάλλου, για να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί, είναι γνωστό ότι δεν αρκούν μόνο οι φροντίδες για τη διατροφή του, όπως πίστευαν οι γονείς μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα.

Από το βιβλίο της 

Ψυχολόγου-Παιδοψυχολόγου

Α. Καππάτου » Οι γονείς κάνουν τη διαφορά »  εκδόσεις Μίνωας