Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία….. Οδός Κολιάτσου

Στα στενάκια τους δρόμους και τις λεωφόρους των πόλεων της Κορινθίας και όχι μόνο…. Θα περπατήσουμε για μάθουμε την ιστορία τους .

Ένας από τους μεγαλύτερους και παλαιότερους δρόμους της Κορίνθου είναι η οδός Κολιάτσου, η οποία ξεκινά από τις γραμμές του τραίνου στη συμβολή των οδών Αγίας Άννης, Πειρήνης και Αριστοτέλους όπου καταλήγει στη θάλασσα.

Εδώ βρίσκονται τα Περιβολάκια η κεντρική πλατεία της πόλεως, η  οποία ισοπεδώθηκε  για να κατασκευαστεί όποτε….. αυτό γίνει,  μια σύγχρονη καθώς λένε ….. οι διοικούντες τον δήμο, πλατεία.

Επί της Κολιάτσου βρίσκονται το Δημαρχείο και το Δικαστικό Μέγαρο .

Το όνομα της πήρε από τον Σωκράτη Κολιάτσο επίσκοπο Κορίνθου.

Ο Σωκράτης Κολιάτσος, έζησε τον 19ο αιώνα (1834-1899). Γεννήθηκε στην Αθήνα από πολύ καλή οικογένεια και μπήκε στις τάξεις του έγγαμου κλήρου. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1860, πρεσβύτερος το 1861 υπό του Πατρών και Ηλείας Μιχαήλ Αποστολίδου. Ως εφημέριος τοποθετήθηκε αρχικώς στον Ιερό Ναό της «Παναγίας της Ρόμβης» και έπειτα στο Μητροπολιτικό Ναό της περιοχής αυτής.

Μετά το θάνατο της συζύγου και των δύο του παιδιών, χειροτονείται Αρχιμανδρίτης το 1863 και το Μάρτιο αναλαμβάνει την διεύθυνση της Ριζαρείου Σχολής.

«Και ιδού εγώ», έλεγε την ημέρα της αναλήψεως της διευθύνσεως αυτής, «ο προ τινων ολίγων ενιαυτών ως μαθητής εν τούτοις τοις βάθροις καθήμενος, αναδείκνυμαι των ήδη εν αυτοίς καθημένων οδηγός και πατήρ και αλείπτης…».

Τη σχολή αυτή διηύθυνε για 18 ολόκληρα χρόνια, εργαζόμενος με αυταπάρνηση «προς μόρφωσιν του κλήρου της Ελλάδος, μεριμνών προ παντός περί της ηθικής αυτού συγκροτήσεως».

Αλλά και ως Αρχιερεύς εργάστηκε με ζήλο: οι αγαθοεργίες του αμέτρητες, τα κηρύγματά του σαγήνευαν τους ακροατές –πλούσια σε ιδέες και νοήματα, γνώριζε και χρησιμοποιούσε άριστα τον ελληνικό λόγο. Απέναντι στους ανθρώπους που πρόβαλαν παράλογες αξιώσεις ήταν αυστηρός και ιδιαίτερα προσεκτικός στο ζήτημα των χειροτονιών των εφημερίων. Ο ίδιος χειροτονήθηκε –ξεχάσαμε να το αναφέρουμε- ως Αρχιεπίσκοπος Κορινθίας το Φεβρουάριο του 1884.

Ενώ 5 χρόνια αργότερα, το 1889 οι καθηγητές της Θεολογικής Σχολής τον προτείνουν για την διαδοχή του Προκοπίου Α’ στο μητροπολιτικό θρόνο των Αθηνών.

Κι αν αξίζει να τονίσουμε κάτι, από τα στοιχεία που αναφέρει η Επίτομος Επισκοπική Ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον Σωκράτη Κολιάτσο, είναι ότι ξόδεψε όλη την περιουσία του για αγαθοεργούς σκοπούς «και γενικώς διήλθε τον βίο αυτού εργαζόμενος προς δόξαν της Εκκλησίας του Χριστού ήν τόσον ηγάπησεν».

Σήμερα η οδός Κολιάτσου παραμένει μια κεντρική , χωρίς όμως να έχει δοθεί  προσοχή και φροντίδα ,τόσο στην αισθητική της εικόνα , όσο και στην ποιότητα του οδοστρώματος που διέρχεται.

Η πλέον πολυσύχναστη οδός ,με μεγάλο κυκλοφοριακό φορτίο  και έντονη αγοραστική κίνηση, δεν παρουσιάζει τίποτα άξιο του ιστορικού ονόματος που φέρει. Παραμένει άχρωμη, απρόσωπη, μίζερη και θλιμμένη!