Γονεϊκή εμπλοκή ή πώς να διαλύσετε γρήγορα και επώδυνα τη σχέση σας

-Τα μάθατε; Χώρισαν η Γωγώ με τον Γιάννη.

-Πώς; Τι συνέβη;

-Ε, να, ένα πρωί πήρε τη βαλιτσούλα της και τους άφησε όλους σύξυλους.

-Ποιους όλους καλέ; Αφού μόνοι τους έμεναν. Συγκατοικούν από τον περασμένο Δεκέμβρη. Ξέρεις πού, στην οικογενειακή πολυκατοικία του Γιάννη.

Δεν χρειάστηκε να ακούσουμε τίποτα άλλο. Κοιταχτήκαμε με νόημα, κουνώντας το κεφάλι.   Πατρική οικογένεια – Σχέση: 1-0.
Αν είστε κι εσείς από αυτούς που, ενώ φαινομενικά έχετε βρει τον τέλειο σύντροφο και θα μπορούσατε να χαίρεστε μια υπέροχη σχέση, αλλά παρόλα αυτά επιθυμείτε να τα κάνετε μπάχαλο και να καταλήξετε σε άδοξο χωρισμό, πετώντας όνειρα και προσδοκίες στον κάλαθο των γονεϊκών εμπλοκών, σας παραθέτουμε 5 απλές και αποτελεσματικές συμβουλές.  Καλή αποτυχία!

Μείνετε στο ίδιο σπίτι με τους γονείς σας πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή σας και αναθέστε όλες σας τις υποχρεώσεις στη μανούλα και το μπαμπάκα. Δηλαδή, να σας ταΐζει, να σας πλένει, να σας σιδερώνει τα σώβρακα ή αντίστοιχα τα κιλοτάκια, να σας στέλνει βιογραφικά για δουλειά – πού να τρέχετε εσείς τώρα – και να σας λέει και ένα παραμυθάκι για καληνύχτα. Έτσι ακούραστος/η που θα είστε, θα έχετε όλο το χρόνο να οργανώσετε τη μελλοντική καταστροφή της προσωπικής σας ζωής.

Αφού οι δρόμοι σας διασταυρωθούν με τον/την κακομοίρη/α που θα φαει στη μάπα την ελλειματικότητά σας, να μιλάτε καθημερινά με τη μητέρα σας ή και τον πατέρα σας για τα πάντα. Τι φάγατε, τι ήπιατε, τι συζητήσατε, αν λειτούργησε το εντεράκι, αν ο/η προκομένος/η σας φέρεται όπως σας φερόταν η μανούλα. Εννοείται πως η λέξη ξυπνητήρι σας είναι άγνωστη αφού αυτό το ρόλο έχει αναλάβει αποκλειστικά η γυναίκα της ζωής σας, δηλαδή η μαμά.

Ανακοινώστε στους γονείς σας, με μεγάλη δυσκολία γιατί θα στενοχωρηθούν οι καημένοι που σας αποχωρίζονται, ότι επιτέλους μεγαλώσατε και αποφασίσατε να μείνετε σε δικό σας σπίτι, μακριά τους. Θα μεταφερθείτε από τον 2ο στον 3ο όροφο. Φροντίστε να τους εμπλέξετε σε όλη τη διαδικασία της μετακόμισης και να έχουν γνώμη από το τι κουρτίνα θα βάλετε στην κουζίνα μέχρι το πόσο μαλακές θα είναι οι πολυθρόνες για να μην πιάνεται ο πισινούλης του κανακάρη/πριγκιπέσσας τους.

Καθημερινά τους επισκέπτεστε τουλάχιστον 3 φορές τη μέρα, φορώντας απλά τις παντόφλες σας, σαν να πηγαίνετε στο διπλανό δωμάτιο. Μπορείτε εναλλακτικά να αφήνετε το κλειδί του διαμερίσματός σας μόνιμα πάνω στην πόρτα για να μπουκάρουν όποτε θέλουν (μη νομίζουν ότι κάνετε και σεξ, απαπαπα). Μη διανοηθείτε να φεύγετε από την πολυκατοικία χωρίς να περνάτε να τους λέτε ένα γεια διάρκειας μίνιμουμ 15′. Μεγάλοι άνθρωποι είναι, έχουν ανάγκη από παρέα. Φυσικά θα τους ενημερώνετε με το νι και με το σίγμα για τα πάντα, θα κάνετε παράπονα για τον/τη σύντροφό σας και θα τους επιτρέπετε να έχουν άποψη και να σας φυτιλιάζουν.

Θα τσακώνεστε καθημερινά για ψύλλου πήδημα (αφού σας έχουν βάλει λόγια από χθες) και αμέσως θα πηγαίνετε να κάνετε παράπονα στους γονείς σας, που είναι πάντα εκεί για σας και σας στηρίζουν, ενωμένοι σαν γροθιά. «Μας το στενοχώρησε το πουλάκι μας» θα λένε κι εσείς θα ξεσπάτε με όλο σας το δίκιο στο γονεϊκό δικαστήριο. Έπειτα θα επιστρέφετε στο σπίτι που φιλοξενείτε τον/την αχάριστο/η, με ύφος νικητή, απόλυτα δικαιωμένου, μεταφέροντάς του τα σοφά λόγια των γονιών. Αν τολμήσει να αμφισβητήσει αυτό το υπόδειγμα οικογένειας ή σας αποκαλέσει μαμόθρεφτο (ποιον, εσάς, τον επαναστάτη, που όταν η μάνα σας φώναζε να πιείτε το γάλα σας και να κοιμηθείτε νωρίς, τη γράφατε, πίνατε ουίσκι και ξενυχτάγατε μέχρι τα ξημερώματα, θα ‘σασταν δε θα ‘σασταν 28 χρονών παιδί) του/της τονίζετε πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σε αυτήν τη σφιχτοδεμένη οικογένεια.

Αν το έτερόν σας ήμισυ δεν φύγει μετά από όλα αυτά, πρόκειται για κλινική περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας, δηλαδή σας τα ‘λεγε η μάνα σας. Περαστικά σας!

Γράφουν η

Μαρία Πατσιλίβα

και

ο Γιώργος Παπαγεωργίου