Γιαγιά – Παππούς Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους

της Αλεξάνδρας Καππάτου

Ψυχολόγου-Παιδοψυχολόγου

Να αποδεχτούν ότι ο τρόπος διαπαιδαγώγησης του παιδιού καθορίζεται από τους γονείς του.

Να περιοριστούν από την αρχή στον πολύ σημαντικό ρόλο της γιαγιάς και του παππού.

Να μην ξεχνούν ότι για το εγγόνι τους δεν είναι οι «συνταξιούχοι γονείς», ούτε υπάρχει ανάγκη να γίνουν. Αν κατορθώσουν να εκδηλώνουν αγάπη, χαρά και υποστήριξη προς το εγγόνι τους, χωρίς να κριτικάρουν τους γονείς του, είναι βέβαιο ότι θα γίνουν ανεκτίμητοι στα μάτια και των δύο γενεών.

Να μην υποδεικνύουν στα παιδιά τους αυτά που πρέπει να κάνουν, κυρίως μπροστά στα εγγόνια τους, π.χ., για το φαγητό ή το ντύσιμο. Επίσης, να μην κριτικάρουν ποτέ την αυστηρότητα των γονιών, γιατί αυτό δεν ωφελεί το εγγόνι τους, αντίθετα του δημιουργεί ανασφάλεια.

Να προσφέρουν μια εικόνα σταθερότητας και να συγκρατούνται, ακόμα κι αν έχουν διαφορετικές απόψεις.

Να κρατούν το παιδί συχνά, κυρίως όμως όταν το ζευγάρι έχει ανάγκη, π.χ., Σάββατο βράδυ, ώστε να μπορεί να βγει έξω ή να πάει κάποιο ταξίδι.

Σε περίπτωση που δε συναντούν συχνά τα εγγόνια τους, είναι καλό να διατηρούν κάποιες συνήθειες όταν βρίσκονται μαζί τους. Ας τα παίρνουν για έναν περίπατο, για μια επίσκεψη στο πάρκο, το μουσείο, τον κινηματογράφο ή κάποιες φορές να τους φέρνουν ένα δώρο κατάλληλο για την ηλικία τους, ακόμα κι όταν δεν είναι Χριστούγεννα ή τα γενέθλια τους.

Να επιδιώκουν την επαφή με τα εγγόνια τους, ακόμα κι αν κατοικούν σε άλλη πόλη και οι επισκέψεις είναι δύσκολες. Αυτό μπορεί να γίνει στέλνοντάς τους κάρτες με γλυκά λογάκια ή φωτογραφίες, ή να μιλούν μέσω κάμερας στον υπολογιστή, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Να τους τηλεφωνούν τακτικά για να τους λένε «καλημέρα» ή να τους εύχονται «καλή επιτυχία» σε κάθε προσπάθεια τους.

Να είναι ενήμεροι για τις χαρές και τα ενδιαφέροντα καθενός από τα εγγόνια τους.

Το παιδί έχει ανάγκη από την επαφή με τη γιαγιά και τον παππού, έστω και περιστασιακά, ακόμα κι αν αυτοί είναι υπερπροστατευτικοί. Ωστόσο, δεν πρέπει να αναλαμβάνουν την αποκλειστική φροντίδα του παιδιού.

Οι παππούδες δε μπορούν να γίνουν ούτε γονείς ούτε δάσκαλοι. Ο ρόλος τους για το παιδί αποπνέει μια ευχάριστη αίσθηση ελευθερίας.