Δεν θέλω να γίνεις ο καλύτερος, θέλω να γίνεσαι καλύτερος κάθε ημέρα.

Οι σκέψεις, τα συναισθήματα ,οι ενοχές οι συγνώμες, η αγάπη ενός πάτερα για τα παιδιά του, καταγράφονται  τόσο ζωντανά  και συγκινητικά στο mikroimegaloi.gr,  που φιλοξενεί τα γραφόμενα ενός πατέρα δύο αγοριών  του Χρήστου Λ.

Οι σκέψεις του Χρήστου…

Σου μίλησα άσχημα χθες βράδυ. Σε μάλωσα με φωνή. Γιατί έκανες μία ζημιά. Ήσουν κουρασμένος πολύ.

Σε υπερένταση από το ατελείωτο παιχνίδι με τους φίλους σου. Ήμουν κουρασμένος από μία γεμάτη Κυριακή.

Και συ όταν τελείωσες και συμμάζεψες, ήρθες πρώτος εσύ δίπλα μου. «Συγνώμη μπαμπά. Ήταν λάθος μου.

Είμαι κουρασμένος.» Μου πρότεινες τα χέρια για αγκαλιά. Στην έδωσα χωρίς τσιγκουνιές.

«Σε αγαπώ. Και συγνώμη που σου φώναξα. Είμαι κι εγώ κουρασμένος.

Αύριο θα είμαστε καλύτεροι!» «Ναι, μπαμπά. Καληνύχτα!»

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά και σήμερα το πρωί. Τόσο ωραίο συναίσθημα να ακούς μία συγνώμη. Να δίνεις μία συγνώμη. Μία αγκαλιά. Να νιώθεις ότι κάποιος γίνεται καλύτερος. Είχε έρθει πρώτος να μου πει συγνώμη.

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά μου να συνειδητοποιώ ότι τα αγόρια μου γίνονται καλύτεροι κάθε ημέρα.

Να κατανοούν.

Να καταλαβαίνουν τα λάθη τους.

Να καταλαβαίνουν το  το καλό τους.

Να δουλεύουν τις αδυναμίες τους.

Να ξέρουν τα όριά τους.

Να ξεπερνάνε τα όριά τους.

Να προσπαθούν.

Να ξαναπροσπαθούν στην αποτυχία.

Να σηκώνονται.

Να ξανασηκώνονται.

Να ακούν.

Να νοιάζονται.

Να ενδιαφέρονται.

Να χαίρονται για τις επιτυχίες των φίλων τους.

Να στενοχωριούνται με τις στενοχώριες των φίλων τους.

Να συμπαραστέκονται.

Να βοηθούν.

Να δείχνουν την αγάπη τους.

Να μάχονται.

Να διεκδικούν.

Να κάνουν εξάσκηση.

Να τολμούν.

Να παρατηρούν.

Να ρωτάνε.

Να απαντάνε.

Να κάνουν αυτοκριτική.

Να έχουν μέτρο.

Να έχουν αυτοσυγκράτηση.

Να κοιτάνε ψηλά.

Να κοιτάνε μακρυά.

Να κοιτάνε πίσω τους χωρίς ενοχές.

Να πιστεύουν στον εαυτό τους, κάθε στιγμή.

Να θέλουν να γίνονται καλύτεροι.

Να θέλουν να γίνουν οι καλύτεροι.

Και ας μην τους έχει πει ποτέ ο μπαμπάς τους να γίνουν οι καλύτεροι σε κάποιο τομέα (μπορούν απλά να είναι υγιείς κι ευτυχισμένοι σε όλη τους την ζωή;)

Ας το θέλουν μόνο αυτοί.

Για τον μπαμπά τους, αρκεί να βλέπει ότι (όχι μόνο το) θέλουν, αλλά το κυριότερο ότι προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι κάθε ημέρα.

Και όταν κάποιες ημέρες θα προσέξει ο μπαμπάς τους να τους κυριεύει η απογοήτευση και να μην προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι, όταν πιστέψουν προς στιγμή ότι δεν υπάρχει ένας καλύτερος εαυτός τους για να παρουσιάσουν, θέλει απλά να είναι εκεί. Δίπλα τους. Να τους θυμίζει ότι κάθε ημέρα, την δυσκολότερη, την πιο απογοητευτική τους ημέρα, μπορούν να γίνονται καλύτεροι από την προηγούμενη. Να του θυμίζουν κι εκείνοι ότι μπορεί να γίνεται καλύτερος.

Να προσπαθούν.

Να προσπαθώ κι εγώ μαζί τους.

Το αξίζουν. Το αξίζω.

Χρήστος Λ.

Μπαμπάς δύο αγοριών.